علت برخورد ناخوشایند مصباحیون با  علمایی چون آیت الله صانعی ، مردمی بودن  وصراحت لهجه و عدم سکوت ایشان  در برابرظلم و ظالمان است. همین ویژگی هاست که سبب می شود  آنان حتی مرزهای خود ساخته خود را نیز در نوردند و حریم روحانیت را مورد تعرض قرار دهند. آیت‌الله العظمی صانعی در دیدار جمعی از نخبگان و فرهیختگان استان یزد بار دیگر بر مظلومیت ملت ایران اشاره کردند و تاکید نمودند که  "مظلومیت، بیچاره کننده ظالم است. از نظر منطق قرآن آه مظلوم به آسمان می‌رسد با اینکه ظالم همه چیز اعم از پول و اسلحه و ابزار تبلیغاتی در اختیار دارد، اما مظلوم جز ابراز مظلومیت سلاح دیگری ندارد و همین مظلومیت است که ظالم را بیچاره می کند." البته پیشتر هم آیت الله العظمی صانعی هشدار داد ه بودند که هرچه قدر فشار بیشتر شود آگاهی و تنفر مردم بیشتر خواهد شد. 

کلمات: نظم، نظام، تنظیم، منظم ، ناظم و … از یک ریشه هستند و تماماً حکایت از ترتیب و تناسبی بین اجزای یک شیء یا یک موضوع می‌کنند. به نخ یا رشته نازکی که مرواریدهای ریز و درشت گردن بند یا دانه‌های تسبیحی را به یکدیگر متصل و ردیف می‌کند، در ادبیات عرب "نظم" می‌گویند. به "شعر" نیز به دلیل سجع و قافیه‌ای که همچون رشته، کلمات را به هم ردیف می‌کند، "نظم"، و به سخنان غیر منظم، "نثر" گفته می‌شود. همچنین، درختان کاشته شده در کنار جوی یا پرندگان در حال پرواز، به شکلی مرتب را "منظوم" می‌شمارند 

باید گفت هنوز فلسفه نمازجمعه براى برخى خطیبان روشن نیست و معنا و مفهوم برخى آیات و مسائل را درست در نیافته‌اند. «دعوت مردم به شتاب کردن در ذکر خداوند یعنى شتاب کردن در بخشیدن آرامش روحى و روانى به جامعه.» به نظر مى‌رسد جناب آقاى جنتى و برخى همفکران وى هر وقت خطابه مى‌کنند جز جنگ و جدل و داغ و درفش براى مخالفین فکرى و سلیقه‌اى خود چیزى در آستین ندارند. خطیب محترم در نیافته است که میلیون‌ها انسان در این مملکت نه تنها به برخى سخنان و سیاست‌هاى ایشان که خط ‌ مشى سیاسى و فرهنگى دولت را نمى‌پسندند‌ و مى‌خواهند از راه مسالمت‌آمیز و قانونى برخى مشکلات درونى حاکم بر جامعه را از بوته نقد بگذرانند و مملکت را در راه صلاح و سعادت هدایت کنند و البته این از حقوق مسلم شهروندان است. جنبش سبز در ایران جنبشى برانداز نیست 

در طول تاریخ، اعتبار روحانیت به عدالت خواهی آن ها بوده است. روحانیون با دو مفهوم حق الله و حق الناس در گیر هستند. از یک سو برایشان مهم است که احکام خدا رعایت شود و از سوی دیگر متوجه هستند که ببینند آیا حق مردم به آن ها داده میشود یا خیر. وقتی این دو مفهوم مخدوش شود روحانیت باید اعتراض کند. بگذریم که برخی از روحانیون از تهدید ها ترس دارند و نمی خواهند حداقل نفوذی که می توانند در جهت بهبود اوضاع به کار ببرند به هدر رود. و یا به علت مصلحت اندیشی سکوت می کنند