اينكه رئيس صنعت گردشگري ايران بگويد: <ملا‌ئك مرتب در عرصه كشور در حال پرواز هستند> يا <حضور كوروش در ايران از سرمايه‌گذاري‌هاي خداوند است> يا <گردشگري بزرگ‌ترين عبادتي است كه انسان‌ها را در دنيا به‌هم نزديك مي‌كند(اعتماد ملي 16/7/87) چندان عجيب نيست زيرا غالب دولتمردان اين مرز و بوم فضاي ادبيات سياسي و اقتصادي خود را با اصطلا‌حات ديني، به‌ويژه نام مبارك حضرت ولي‌عصر(عج) آكنده ساخته‌اند و طبيعي است كه جواني براي بقاي خود در قدرت و از اينكه از كاروان رياست و سياست عقب نماند از سويي كوروش را سرمايه خداوند و از سوي ديگر گردشگري را از مقوله عبادات بداند. اگر گوينده اين سخن بهره كافي از مسائل ديني مي‌داشت، مي‌دانست كه عبادات به‌اصطلا‌ح فقها <توقيفي> است و نمي‌توان هر كاري را از مقوله عبادات دانست.