او معتقد است انسان کامل موجودی است که به وسیله او سرّ حق، به حق، ظاهر می­گردد. مراد از سرّ حق نیز کمالات ذاتیه خداوند است که تنها انسان قادر است آنها را نشان دهد. چون کمالات ذاتیه خداوند در غیب مطلق بود خداوند خواست تا در عالم شهادت آنها را مشاهده کند. لذا انسان کامل را آفرید تا در آیینه وجود او  خود را مشاهده کند. او در فص آدمی می­گوید: «لکونه متصفاً بالوجود ویظهر به سرّه الیه» (فصوص الحکم ابن عربی، فص آدمی)