«بزرگمهر بختگان» از فيلسوفان و انديشمندان ايران است که در زمان انوشيروان نخست وزير ايران می‌ شود. وزيری کارآمد و دانا(سده ۶ میلادی). به نوشته طبری: «بزرگمهر بختگان يک شخصيت تاريخی ‌ست. نام پدرش بختگ به معنی رهايی يافتن است.»