دنیا جایگاه تجربه و خطا است، هرچند امکان بازگشت و جبرانی وجود نداشته باشد، و چه‌بهتر که آدمی فرصت توبه و پشیمانی و تصحیح نگرش و رفتار در باقی‌مانده‌ی عمر خویش را در همین دنیا پیدا کند. مطمئنا این نتایج، برای آینده‌ی کشور مفید خواهد بود و اگر لطف خدا شامل گردد، اعلام رسمی و اقرار به خطاهای پیشین، می‌تواند موجب جلب «رحمت و عنایت خدا» شود.