نامه ای امضاء نشد ، کسی هم اعتراضی از تخریب حسینیه ها و یورش به درویشان و اخراجهای متداول از مراکز اجتماعی و به بند کشیدنها و شلاق زدنها به زبان نیاورد . حتی برای به بند کشیدن و شلاق زدن پیش نماز خود نیز خموشی را پیشه کردند . گویا دراویش آمده بودند پیاده روی دسته جمعی در یک خیابان پایتخت را تجربه کنند و به جرم هیچ نگفتن و حق خود را طلب نکردن وحتی به جرم امضاء نکردن عریضه ، بیش از 850 تن از آنان دستگیر شوند ، بازجویی شوند و نهایتا بیش از صد نفر از آنها رهسپار سلولهای انفرادی  اوین گردند . حتی دراویش به این دستگیریها اعتراض هم نکردند !! اما  قصه ناتمام ماند و حکایت همچنان باقیست …..