در عصر جديد، کسي به خاطر نحوه تفکر و نوع اعتقادات و بيان آزادانه آراي خود مورد پرسش قرار نمي‌گرفت و مجازات نمي‌شد. به عکس، هم مردم جامعه و هم نظامات قانوني و حقوقي به اين آزادي احترام مي‌گذاشتند و از آن پشتيباني مي‌کردند. با ورود به عصر جديد همزمان زنجيرهاي اشکال مختلف انقياد سياسي- اجتماعي و اقتصادي نيز پاره شدند و حاکميت هر فرد بر کار، زندگي، روابط و مناسبات اجتماعي‌اش محقق گشت. حقوق الهي پادشاهان و اشراف و ارباب کليسا ملغي شدند و قوانين و قرادادهايي که با رضايت مردم و بر اساس نظر و راي آزاد آنان منعقد مي‌گشت مبناي اداره امور، تفويض مسووليت‌ها و حل و فصل اختلافات قرار گرفتند. دموکراسي به عنوان راه و رسم کشور داري و بالاتر از آن شيوه زندگي و اساس مناسبات اجتماعي و سياسي ميان مردم رسميت يافت.