با وجود گذشت بیش از چهارماه از آغاز دور تازه‌ی فشار بر دراویش طریقت نعمت اللهی گنابادی ، هنوز بازداشت و آزار و اذیت ایشان ادامه دارد ، در روزهای گذشته شاهدِ حمله به منزل یک دوریش گنابادی و بروز توحشی بی‌سابقه از سوی ماموران امنیتی و لباس شخصی در خانه‌ی وی بودیم ، به نحوی که در ‌‌نهایت منجر به انتقال همسر این درویش گنابادی به بیمارستان شد.

اکنون با اذعان به وجود تمام این معضلات و بن بستی که جامعه امروز به آن رسیده ٬ نقش یک درویش یا به عبارتی دیگر نقش عرفان برای ارائه راه برون رفت از این وضعیت چیست ؟ آیا می‌توان از عرفان انتظار ورود به مسائل اجتماعی ٬ اقتصادی و معضلات روز جامعه را داشت ؟ شنیده‌ایم که برخی درویشی و تصوف را گوشه نشینی و انزوا می‌دانند و در حل مشکلات و معضلات یک جامعه جایی برای حضور یک درویش قائل نیستند . آیا این دیدگاه با توجه به نقش عرفان در زندگی  در طول قرنهای متمادی صحیح و قابل اعتناست ؟