در کتاب نهج‌البلاغه در خطبه ۳۸ از قول امام علی (ع) آمده است: «و من کلام له عليه السلام

خطری که همیشه سالک طریقت را در سلوک فردی و جمعی تهدید می‌کند شبهه است، زيرا شبهه موجب می‌شود که عقل سالک نتواند شناسای راه صواب از ناصواب شود. شبهه جادو و حربه‌ی شیطان درمبارزه با طالبان حقیقت است. شبهه شباهت و بهره‌ای از حقيقت دارد و این بهره و تشابه موجب می‌شود که راه خود را در دل مؤمن باز كند. شبهه زهری بى طعم و بی رنگ است، چندان كه گويى آب گواراست و چون تشنه ای آن را به جای آب نوشید، علامه باشد یا عوام، ندانسته و ناخواسته ایمان خویش را بر باد می دهد و همچون خوارج نهروان برای “حفظ دین” تیغ بر مولای خویش می کشد و یا چون قوم بنی اسرائیل گوساله پرست می شود و یا چون یهودا عیسی را به سکه ای می فروشد، یا چون فرزندان یعقوب، برادر خود را به چاه می اندازد و یا آنگاه که دید قرآن بر نیزه ها رفته است راه مماشات در پیش می گیرد و حکمیت را مصلحت ولی خدا می داند! و یا ..