فرعون می گفت " جز رای و نظر من شما حق رای واظهار نظر ندارید و من جز به راه رشد، شما را نمی برم" (مااریکم الا مااری ومااهدیکم الاسبیل الرشاد). آیا ادعای آقا بالاسری و قیمومیت داشتن و مردم را صغیر و یتیم و محجورنامیدن و نیازمند "شورای نگهبان" و" مجمع تشخیص مصلحت" و " نظارت استصوابی" دانستن آنها را "رشد" می دهد، یا احترام به آزادی و اختیار خداداد و کرامت و منزلت آنها؟