يونس(ع) در حال پشيماني گفت، خدايا! من خطا كردم. من از ستمكاران بودم و به گزاف رفتم. خداوند نيز مي‌گويد، ما خواهش او را استجابت كرديم و غم را ازاو سترديم، و ما هميشه با مؤمنان چنين مي‌كنيم و اين‌گونه آنها را از غم نجات مي‌دهيم. اين آيه از آيات بسيار نيكو براي رفع غم و گرفتاري است. در مورد اين آيه هم تفسيرهاي عجيبي شده است. روايتي از پيامبر هست كه ايشان مي‌فرمايد، اين پيامبران را خداوند در يك لحظه به حال خودشان رها كرد. اين تعبير، تعبير ديني پيامبر است و به زبان ديني بيان شد. بنابراين، پيامبران هم ناگهان احساس وانهادگي مي‌كردند، گويي از آن بينش نبوتي بيرون مي‌آمدند. اين احتمال براي هر كسي هست.