قبلا یک ملت بودیم، با همه بدی وخوبی‌ها و انواع اختلافات همدیگر را تحمل می‌کردیم . انقلاب که شد، دو شقه شدیم و اولین جدائی حاصل گردید. آنها طاغوتی شدند و ما یاقوتی! قهر غلبه ای بر مهر قلبی غلبه  کرد و "قاصم الجبارین" به جای "ارحم الراحمین" نشست! "تضاد و تخاصم" دیالکتیکی را اصلی انقلابی تلقی کردیم وبا مشت های گره کرده شدیم مشوق خلخالی‌ها و خروش‌های خیابانی! و شعارهای: "اعدام باید گردد" و " افشاکن ، افشاکن"!!