در اخبار روزنامه­های عربی می­خواندم که دو سه روز پیش در پیشاور پاکستان، وابستگان به طالبان پس از آن که ۱۶۱ فروشگاه ادوات موسقی را خراب کردند به سراغ مقبره­ی شاعری صوفی به نام رحمان بابا، که در زمان حیاتش اشعار عارفانه و عاشقانه­ای می­سروده رفته­اند و آن جا را منفجر کردند. یاد حوادث مختلف این سال­ها علیه صوفیان در کشور خوذمان افتادم. صوفی جماعت بر اساس فلسفه­ی درویشی نمی­تواند خطری برای هیچ جماعت و حکومتی باشد. وقتی کسانی که اگر جزء حکومت نیستند، حداقل مخالفتی از حکومت نمی­بینند صوفی و درویش بی­آزار را آزار می­دهند، به این معناست که آن قدر آسیب پذیرند که صوفی را هم تهدید می­دانند