يونس(ع) در حال پشيماني گفت، خدايا! من خطا كردم. من از ستمكاران بودم و به گزاف رفتم. خداوند نيز مي‌گويد، ما خواهش او را استجابت كرديم و غم را ازاو سترديم، و ما هميشه با مؤمنان چنين مي‌كنيم و اين‌گونه آنها را از غم نجات مي‌دهيم. اين آيه از آيات بسيار نيكو براي رفع غم و گرفتاري است. در مورد اين آيه هم تفسيرهاي عجيبي شده است. روايتي از پيامبر هست كه ايشان مي‌فرمايد، اين پيامبران را خداوند در يك لحظه به حال خودشان رها كرد. اين تعبير، تعبير ديني پيامبر است و به زبان ديني بيان شد. بنابراين، پيامبران هم ناگهان احساس وانهادگي مي‌كردند، گويي از آن بينش نبوتي بيرون مي‌آمدند. اين احتمال براي هر كسي هست. 

فردگرایی ژید آیینی خودپسندانه و کام‌جویانه نیست، بلکه حربه اصلی او در پیکار با زشتی‌ها و پلیدی‌هاست. اخلاق شخصی ژید داوری بیرحم و سختگیر است که تنها از "حقیقت" فرمان می‌برد.

توماس مان در مقاله‌ای در رثای ژید نوشت: «ژید با آرامش و آسایش روحی و فراغت خاطر کاری نداشت. برعکس، ناآرامی، شک‌گرایی خلاق و جستجوی دایمی بود که در طول زندگی او را هدایت می‌کرد».

نعمت چیست؟ نعمت تمام آن چیزهایی است که ما نمی دانستیم می خواهیم، اما خدا به ما عطا كرده است. نعمت ها ما را در حالت تقابل انسان- خدا نگه می دارد و مانند مقام قرب تفاوت ها محو نمی شود. آدم ها به خاطر نعمت هايي كه خداوند به آنها ارزاني داشته است، او را شكر مي كنند، اما انسان در قرب نمی تواند خدا را شکر کند چون محو است. در واقع، نعمت در مقام کثرت است و قرب در مقام وحدت و هر دو نتیجه بندگی و شکر است. یعنی ما به سبب بندگی هم قرب پیدا می کنیم و هم نعمت بیشتری. بنابراین، خداوند منت بر ما نهاده و دو چیز به ما داده است؛ یکی طاعت و دیگری نعمت.