جبرئيل 3بار بر من نازل شد با سلام پروردگارم- كه خود عين سلام است- و اين فرمانش كه در اين مكان بايستم و به همه شما از سفيد و سياه، اعلام كنم كه همانا علي‌ابن‌ابيطالب، وصي من و جانشين من و امام پس از من است. نسبت جايگاه او به من، نسبت جايگاه‌ هارون به موسي است، با اين تفاوت كه نبوت به من ختم مي‌شود. و او ولي شماست بعد از خدا و رسول خدا. و در اين باب خدا اين آيه از كتابش را مد نزول بر من قرار داد: بي‌گمان ولي شما خداست و رسول او و آنان كه ايمان آوردند؛ همان‌ها كه نماز به پا مي‌دارند و در حال ركوع زكات مي‌دهند. و اين علي‌بن‌ابيطالب است كه برپادارنده نماز بوده و در حال ركوع زكات داده. و اوست كه در همه حال و همه كار، تنها خداي عزوجل را مي‌جويد.

پس ما معتقديم هر زماني نوبت سلطنت اسمي از اسماء‌الله است. اسم به همان معنايي كه  معصوم فرمودند: «نحن‌اسماء الحسني …» شيعه حقيقي كه همان شيعه اثني‌عشري‌اند با اين اعتقاد دور ولايت را مي‌رسانند به ولايت حضرت ولي‌عصر(عج) كه در پس پرده غيبت از انظار ظاهري هستند اما به طريق نيابت خاصه و عامه خود، سايه خود را بر سر شيعيان خود مي‌گسترانند. در دوران غيبت 2 سلسله در نيابت خاصه ولايت جاري مي‌شود؛ يكي علماي مجاز در روايت كه علماي احكام‌الله هستند و ديگر علماي مجازين در  درايت كه عالمان ساحت معنويت و علوم قلبي‌اند كه عالم بالله‌اند. اجازه هر دو اين سلسله‌هاي جاري شده بايد به امام معصوم منتهي شود و از طريق اين دو سلسله‌ است كه افراد مي‌توانند به ساحت حقيقت معنويت دين راه پيدا كنند.