حضرت آیت الله العظمی حسینعلی منتظری ندای قدسی "یاایّتَهاالنّفسُ المُطمَئنّةُ إرجِعی إلی رَبّکَ رَاضِیةً مَرضِیةً" را بگوش جان از سروش نیوشید و در مقام قرب رَب "فی مَقعَدِ صِدقٍ عِندَمَلیکٍ مُقتَدر" آرامید. درحیاتش، اسوه جوانمردی و اخلاق بود؛ و جوانمردی ارزشی است که به سبب وجود آن انسان، از دد و دیو متمایز میشود. منتظری اعلم فقهای زمان بود. اما نه به این اعتبار که علوم زیادی را بخاطر سپرده بود، یا قوهء استنباط قویتری نسبت به سایر فقها داشت، بلکه از آن جهت که فریفته قدرت و تجمل و دنیاپرستی نشد، و هرجا که لازم آمد در برابر ظلم و ظالم ایستاد و در دفاع از مظلومان فریاد بلندکرد  او اعلم فقها بود، چون از علم به عمل رسیده بود و با غمخوارگی از همنوعان بیدفاع در برابر جور جائران، آرامش و آسایش را برخود حرام کرد، و در عمل خویش نشان داد و ثابت کرد که : علم، آدمیّت است و جوانمردی و ادب * ورنه ددی، به صورت انسان مصوری