گزیدهای از سخنان بزرگان در مورد تصوف
«تصّوف عبارت است از توبه از ناشایست و صدق در طلب و ورع در شبهات و فنا در توحید و آن نهایت کار بود که مرد در شهود جلال حقتعالی وجود و صفات خلق، جمله فانی بیند. پس در لفظ تصوف چهار حروف یافتند، حکم کردند که هر حرفی اشارت است به مقامی از این چهارگانه «تا» توبه است، «صاد» صدق است، «واو» ورع، «فا» فناست»