در عنوان «شاه ولي الله» واژه «شاه» همان لغت چيني «شيح» در «شيح ـ فو» به معناي ارباب [استاد] است نه سلطان و پادشاه. بنابراين شاه (صاحب) و صوفي هر دو از يک منشأ چيني به معناي استاد آيين جاودانگي که تصوف هم همان است سرچشمه مي گيرند. واژه «درويش» نيز از لغــت سچواني «دائوـ إره ـ يين ـ شي»10 به معناي عالم گوشه نشين تائوئيزم يا الهي گرفته شده است.