اقسام بیعت . همچنانکه از معنای لغوی بیعت برمی آید، این عمل معمولاً به شکل دست دادن یا دست فشردن با دست راست بوده ؛ به گفتة برخی اهل لغت ، در مورد قسم (حَلف ) و تعاقُد نیز همین شیوه متداول بوده و قسم را به همین سبب «یمین » گفته اند ( رجوع کنید به یمین * ). وجه تسمیة بیعت به «صفقه » نیز همین امر بوده است (مجلسی ، ج 2، ص 266، ج 27، ص 68؛ رجوع کنید به ابن منظور؛ فراهیدی ؛ فیومی ، همانجاها). در سیرة رسول اکرم نیز بیعتِ مردان همین گونه گزارش شده است (مجلسی ، ج 20،ص 367، ج 37، ص 133، ج 65، ص 392، 395؛ نهج البلاغه ، خطبة 8، 137، 170، 229). برخی مفسّران تعبیر «یداللّه فوق ایدیهم » را در آیة 10 سورة فتح اشاره به تحقّقِ بیعت با دست دادن دانسته اند (طباطبائی ، ذیل آیه ). با اینهمه ، شکلهای دیگری نیز برای بیعت در احادیث آمده است (برای این اشکال بیعت ، از جمله رجوع کنید بهمجلسی ، ج 49، ص 144، 146، ج 64، ص 184ـ186). همچنین گاه بیعت صرفاً با اعلام رضایت بیعت کننده و بدون دست دادن تحقّق می یافته است (شهیدی ، ص 127؛ عبدالمجید، ص 23ـ24).