مولانا به يك جنبه توجه مي‌كند. تفكر ابن‌عربي وسيع در تمام جوانب است. او حتي در فقه هم اين معرفت خود را تسري مي‌دهد. فقه ابن‌عربي همان فقه اسلامي است اما توجه به جوانب باطني و دروني آن شده و نگره‌اي عميق و توحيدي را موجب شده است.