محدود نمودن  وکلای دراویش  و ترسیم  خطوط قرمز  برای آنها و  تنها ماندن و بی پناهی  در مقابل صاحبان قدرت بواسطه عدم حمایت دستگاه قضایی  و ترس   از ابطال پروانه وکالت وهراس از گرفتار شدن در بند و زندان مصداق بارز بایکوت قضایی جمعی از شهروندان کشور است .

بایکوت قضایی   به جهت اعتقادات دینی و مذهبی در مخالفت آشکار با اصول قانون اساسی است و نشان از وجود اراده ای پنهان و فراتر از قانون در دستگاه قضایی کشور دارد که با محروم نمودن  اقلیتهای مذهبی و دگر اندیشان از حق داشتن وکیل در محاکم ،  عملا حق و عدالت را در دستگاه قضایی زیر سئوال میبرد .