به عقيده قاضى، صوفيان اوّليه مانند بايزيد و معروف كرخى و ابراهيم ادهم و شقيق بلخى، از شاگردان يا مستفيدان از محضر امامان شيعه بوده‏اند و كسانى از اصحاب امامان مانند كميل و بهلول و اويس در سلك رجال طريقت جاى داشته‏اند و به اين ترتيب سلسله‏هاى صوفيانه و طريقت‏هاى ايشان – به‏استثناى نقشبنديه – به امامان شيعه منتهى مى‏شود.