وقتی ملتی  در حرکت پیچاپیچ منحنی ها مجبور  به قبول  قیم می شود و عده ای بنام قانون به خود اجازه می دهند  محدوده انتخاب جامعه را تعیین  کنند در واقع ملت را اسیر قانون منحنی ها نموده اند و نهایتا این مردم نیستند که شرایط خویش را تعیین می کنند بلکه منحنی های سیاست چگونگی شرایط  را معین می نماید.

جالب آنجاست که این قیمان قانونی !! خود،در پیچش و چرخش منحنی ها و با مهندسی دیگری صاحب مقام شده اند.!!

فصل الخطاب تصمیمات سیاسی، اگرمنطبق بر میل و خواست ملت نباشد ، جهت گیری منحنی سیاست در راستای،  عدالت، آزادی و منافع ملی نخواهد بود و استفاده از حربه قانون نیز برای رسیدن به اهداف فردی یا گروهی نتیجه بخش نمی شود زیرا ایستادگی در برابر اراده مردم نهایتا امکان پذیر نخواهد بود . !!