برخى از علما به محض اين كه مى‏شنوند مثلاً زيد را كه مهما امكن طالب و راغب به عزلت و انزوا از ابناى دنيا مى‏باشد و به قدر مقدور از غيبت مسلمين بلكه زياده از تكلّم به قدر ضرورت مجتنب و محترز مى‏باشد، او  را متّهم به تصوّف مى‏سازند، و در منابر و مساجد و مدارس بَدَل تلاوت كلام اللَّه المجيد و استغفار و تسبيح و تهليل، مشغول به تفسيق و تكفير او مى‏شوند، و عوام النّاس را به قدر امكان تحريص و ترغيب بر آزار نمودن و اذيت رسانيدن به او مى‏نمايند، و فتواى قتل او را مى‏دهند …