شايد يكى از دلايلى كه به‏موجب آن احوال حضرت على عليه‏السّلام در دفاتر مختلف مثنوى به‏صورت پراكنده نقل شده، روش تقيّه باشد. مولانا به صراحت و در يك دفتر جوهر عقايد خود را در مورد على(ع) بيان نمى‏دارد؛ چون در اين صورت كلام خود را به‏طور عريان در معرض قضاوت مخالفان امر ولايت قرار مى‏دهد.