رويكرد شهيد اول به عرفان و تصوف: شهيد اول، در مقام جمع شريعت، طريقت و حقيقت به تصوفي ناب مي نگريست . بنابراين مي توان گفت شهيد اول متمايل به نوعي از تصوف و عرفان بوده است كه در گروهي از عالمان شيعه مانند ورام، سيد ابن طاووس و ابن فهد حلي وجود داشته است.روش اخلاقي شهيد ثاني: شهيد ثاني در حوزه هاي علميه بيشتر به عنوان يك فقيه مطرح است. بي ترديد شهيد ثاني از استوانه هاي عظيم فقهي است، اما درخشش فقهي اين بزرگوار، باعث مغفول ماندن ديگر ابعاد شخصيتي وي شده است.