بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
در اسلام همانطوری که گفته‌اند جزو احکام اسلامی (نه جزو رفتار مسلمان‌ها) عزاداری نیست. ما برای او عزاداری می‌کنیم که چرا رفته! بی‌خود است. برای اینکه خداوند از اول هم گفته هر که را خلق کردم بر می‌گردانم پیش خودم. ما برای کاری که خدا کرده عزا می‌گیریم، نه حق نداریم. ولی خداوند عواطف و احساساتی به بشر داده که متأثر می‌شود. این تأثر فطری و طبیعی است و اشکالی ندارد. تأثر و نگرانی یا فردی است یا اجتماعی. فردی همین عزایی است که هر فردی خودش دارد، اجتماعی مانند عزاداریی که برای پیغمبر(ص) و علی(ع) می‌کنیم. اجتماع ما متأثر است زیرا لطمه‌ی بزرگی به جامعه خورده است. البته این لطمه هم کسی نزده خودش زده است، خود جامعه لیاقت نداشته و علی را از دست داد. بنابراین هر لحظه‌ای که شادی و سرور که علامت تحرک است، باشد کار خوبی است. اینکه اول ربیع‌الاول را شاد باشند خوب است. همیشه شاد باشند اما مذهبی نیست. کما اینکه عزاداری محرم و صفر ما شیعیان برای ائمه و بزرگان می‌گیریم والّا جزء اسلام نیست. در جنگ احد حضرت حمزه(ع) شهید شدند، پیامبر خیلی متأثر بودند. حتی در شهر که گشتند، دیدند [همه متأثر هستند و عزادار حمزه هستند] گفتند در مورد حمزه من عزادارم ولی عزاداری رسمی ندارد. پیامبر خودشان متأثر بودند ولی عزاداری که به رسمیت باشد، نبود. این همه جنگ‌ها بود کشتار می‌شد چه در زمان قبل از اسلام چه بعد از اسلام.
در این جریان عزاداری، شیعیان خواستند قدری نشان دهند به سایر مسلمانان که ما به علی و خاندانش علاقه‌مندیم و این علاقه را هم جزو اسلام می دانیم. این است که با وجود اینکه سایر مسلمانان به این عزاداری توجه نمی‌کردند، البته همه‌ی مسلمانان معتقد بودند که رحلت پیامبر(ص)، شهادت علی(ع)، شهادت امام حسین (ع) و امثال اینها، بسیار به مسلمان‌ها لطمه زد ولی عزاداری نمی‌کردند. شیعیان به دلیل علاقه‌مندی به اینها و اینکه این وقایع فراموش نشود عزاداری کردند. بعد برای تکمیل گفتند وقتی عزاداری تمام شد ما جشن می‌گیریم. والِّا اول ربیع‌الاول جشنی ندارد. نه اینکه اگر کسی جشنی بگیرد گناه است، خیلی هم خوب است اگر جشن بگیرند ولی جزو آداب شریعتی و حتی طریقتی نیست. ولی خوشحالیم از اینکه بالاخره دو ماه دیگر زنده بودیم و این عزاداری‌های مقدس را انجام دادیم. ان‌شا‌الله.