بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
امروز چهار نفر مهمان داریم. مهمانانی که صاحبخانه هستند ولی چون از اول، از راه رسیدند اولش مهمان حساب می‌شوند. روز دوازدهم اسفند آقایان گفته بودند آن محدودیتی که برای [برادران زندانی] گذاشته‌اند برمی‌دارند، حبس‌شان نکردند، آزاده هستند و آزادند.
پس به آزادی نبوت هادی است / مؤمنــان را ز انبیـا آزادی است
ولی از بس که وعده شنیده بودیم، هر کسی چیزی می‌گفت دیگر باور نمی‌کردیم. تا خوشبختانه بعد از نماز مغرب و اوراد و تعقیبات، رحمت خدا را دیدیم. الحمدالله هم آقایان آزاد شدند، آمدند و هم یک-دو مورد کار دیگر بود. به فال نیک گرفتیم چون تفأل کردن یعنی فال نیک گرفتن [خوب است] آخر بعضی‌ها می‌گویند این‌ها خرافات است. خرافات وقتی است که جزو ارکان دین دربیاید. خرافات وقتی است مثلاً اگر مریض حوصله ندارد در روضه نیاید برای اینکه حالش بهم می‌خورد. به هر جهت این خرافات نیست تیمّن زدن و تفأل بسیار خوب است ما تیمّن زدیم خداوند قدم‌شان را بر ما و بر شما و بر خودشان مبارک گرداند. آقای یداللهی، افشین کرم پور، بهروزی و اسلامی. محتاج به اسم نیستند چون مسمّی‌شان یعنی وجود معنوی‌شان در دل همهی ما ثبت است. ان‌شاءالله به زندگی عادی برمی‌گردنند با یک مشت تجربه جدیدی از اینکه زندگی پایین و بالا دارد، زیر و بم دارد. امیدوارم آقایان دیگر، دوستان ما آقای مرادی، آقای دانشجو و … بیرون بیایند. آیه‌ای در قرآن خطاب به پیغمبر است، که ما شما ملت را، مراقب ملت‌های دنیا قرار دادیم و در بین شما همین‌طور کسانی مظهر و [گواه] هستند. موجب شد که خیلی از مردانگی‌هایی که از بعضی‌ها در این جریان دیدیم، آقایان یادشان آوردند، به یاد آوردند و نشان دادند و این خود از برکت تعلیمات و روحیه‌ای بود که درویشی در آنها ایجاد کرده بود و ان‌شاءالله در همهی ما هم ایجاد شده است ولی خداوند مجال بروز بدهد و زندگی ما را آرام و پر از بزرگی و میمنت قرار دهد.
آقایان پریشب آزاد شدند حالا امروز اینجا تشریف آوردند، برادرانشان را ببینند و من از دیدن آقایان در بین برادران مثل سابق لذت می‌برم، خوشحالم. این لذتی که ما می‌بریم این میلی که گفتم همهی ما داریم، آن‌هایی که اعصاب چشیدن‌شان ضعیف هست، نچشیدند نمی‌فهمند والّا خیلی زودتر باید اینکار را می‌کردند. به هر جهت الان هم کردند باز خداوند را شکر کنید و آنها هم شکر کنند که بالاخره آنها و هیچ‌کس را بی‌نصیب از معنویت، از دنیا نبرد. حتی ما دل‌مان می‌خواهد که خداوند به دشمنان‌مان معرفت بدهد که ذائقه‌ای داشته باشند که لذات معنوی را بفهمند، ان‌شاءالله.
مصافحه یادبود و خاطره‌ی يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ (بقره/257) است. یعنی خارج می‌کند خداوند آنها را از ظلمت به نور. [به این دلیل] خیلی محترم است، چراغ را که محترم می‌دانیم نه چراغ، چون یک روز شمع است یک روز پی سوز است. نور محترم است. برا اینکه اللَّـهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ است (نوره/35) این احترام در صفا (مصافحه) متجلی می‌شود. خیلی محترمانه باید با مصافحه برخورد کنید و سایر جهات دیگر، وقتی دیگر راجع به مصافحه هم ان‌شاءالله چند جلسه‌ای صحبت خواهم کرد. وقتی مصافحه می‌کنید تقریباً از تمام گرفتاری‌های دنیا خودتان را رها کنید و هر چه قدرت ایمانی‌تان قوی‌تر باشد این کار هم ساده‌تر و بهتر می‌شود.