در ادامه پروژه انحلال بند زندانیان سیاسی در اوین، شش زندانی سیاسی بند ۳۵۰ به بخش عمومی این زندان منتقل شدند.
به گزارش خبرنگار کلمه، شش زندانی سیاسی پرونده مرتبط با برخی صفحات در فیس بوک به نام‌های مسعود سیدطالبی، فرید اکرمی‌پور، فریبرز کاردارفرد، مسعود قاسمخانی، امیر گلستانی و مهدی ری شهری صبح روز چهارشنبه در جریان حضور مهدی خدابخشی معاون دادستان تهران در زندان اوین و جواد مومنی معاون زندان اوین در بند ۳۵۰ این شش زندانی سیاسی به سالن‌های متفاوتی در بند ۸ زندان اوین که شرایط نامناسبی داشته و محل نگهداری زندانیان جرایم مالی است، منتقل شدند.
بر اساس این گزارش با انتقال این شش تن شمار زندانیان سیاسی باقی مانده در بند ۳۵۰ به عدد ۳۶ رسیده است. از سوی دیگر همچنان و با وجود گذشت یکسال و نیم از شروع روند بازداشت این فعالان فیس بوکی توسط سپاه پاسداران و صدور حکم بدوی بیشتر از یکصدوبیست سال برای این فعالان نتیجه قطعی دادگاه تجدیدنظر در ابهام است و نحوه اجرای ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی در مورد آن‌ها نامشخص است.
در آستانه سالگرد تهاجم خونین به بند ۳۵۰ در ۲۸ فروردین سال گذشته، روند انحلال این بند همچنان ادامه داشته و به نظر می‌رسد که همچنان ادامه دارد. مقامات قضایی و امنیتی مسئول در این روند در تلاشند تا هرگونه تفکیکی میان زندانیان سیاسی – عقیدتی و سایر زندانیان را از بین برده ولی همچنان زندانیان سیاسی را از حقوق حتی برابر با زندانیان مالی محروم سازند.
این انتقال‌ها در شرایطی انجام می‌شود که بند هشت زندان اوین از امکانات اولیه بی‌بهره است.
گزارش‌های رسیده از بند ۸ زندان اوین که بندی است متشکل از زندانیانی که تفکیک جرایم نشده‌اند، از فاجعه‌ای می‌گوید که عمق آن ناپیداست.
این عدم تفکیک جرایم در حالی صورت می‌گیرد که تراکم زندانی در سالن‌های این بند خارج از تصور است. به عنوان نمونه سالن شماره ۸ اندرزگاه شماره ۸ که ظرفیت ۱۰۸ نفر زندانی را دارد، اکنون با تراکم ۲۴۲ نفره مواجه است. این تعداد زندانی در یک بند در حالی نگهداری می‌شوند که ابتدایی‌ترین امکانات که همان جای خواب باشد برای آنان مهیا نیست.
به گفته شاهدان عینی، آمار حسینیه خواب‌ها (زندانیانی که در حسینیۀ هر سالن در فضایی بسیار کوچک و البته در سرما می‌خوابند) و کریدور خواب‌ها (یعنی کسانی که در راهرو‌ها می‌خوابند، حتی تا نزدیکی توالت و حمام) هر روز بالا‌تر می‌رود و عملاً شب‌ها، افراد کریدور خواب که در مسیر عبور زندانیان برای رفتن به سرویس‌های بهداشتی می‌خوابند، تا صبح بار‌ها و بار‌ها دست و پا‌هایشان لگد می‌شود و عملاً حتی از امکان خواب در آرامش هم محروم‌اند.
باید به وضعیت توصیف شده، کیفیت بسیار نازل غذا، قطع مکرر آب گرم در سرویس‌های بهداشتی، خرابی سیستم گرمایشی و بر خورد آمرانه و توهین آمیز افسر نگهبان‌ها، هواخوری اجباری ابتدای صبح در سرمای کوهستان برفگیر اوین، اجبار برای شرکت در مراسم دهۀ فجر، وجود شروط اعتقادی برای رفتن به مرخصی (شرکت در نماز جماعت، قبولی در امتحان احکام و…) را نیز اضافه کرد.
هم‌چنین مواد مخدر در بند ۸ زندان اوین به وفور یافت می‌شود، هر زندانی بنا به سلیقه خود می‌تواند مواد مخدری را که تمایل دارد خریداری و مصرف کند. این در حالی است که مبادی ورودی و خروجی زندان اوین تحت کنترل شدید ماموران قرار دارد و شدت بازرسی‌ها به حدی است که هیچ فردی از خارج زندان -بدون همکار ماموران- نمی‌تواند وسایل غیرقابل نظارت را به درون زندان وارد کند!
گزارش‌های رسیده حکایت از آن دارد که در میان زندانی‌های محبوس در بند ۸ همه نوع جرمی دیده می‌شود؛ از دزدان دریایی سومالیایی گرفته تا کلاهبرداران حرفه‌ای و جاعل اسناد تا زندانیان سیاسی.