صبح شنبه ۲-۳-۹۴ (شکر نعمت – درک و فهم سختی‌ها و ارادهٔ الهی) – خانم‌ها

بِسْمِ‌اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

مثل اینکه خداوند ان‌شاءالله این دعاهای ما را یک قدری، بعضی‌هایش را پسند و قبول کرده. راهی را که می‌رویم آسفالت نیست، آسفالت بود، خرابش کردند ولی سنگلاخ زیاد داشت. حالا این سنگلاخ‌ها را کم‌کم برچیدند و بهتر شده است. ولی از این بهترشدن‌ها نباید مغرور بشویم و بگوییم این ما هستیم که اینطور شده، و نه ما فراموشکار بشویم شکر خدا را یادمان برود. هر نفسی که می‌کشیم خداوند یک جان جدید به ما می‌دهد، جان ادامه‌ی حیات است، همین نفس کشیدن‌هاست. کسانی هستند که تمام مراحل سلوک را خوب پیمودند. سعدی می‌گوید: «هر نفسی که فرو می‌رود ممد حیات است (یعنی امتداددهنده‌ی حیات است) و چون برمی‌آید مفرح ذات. (وقتی نفس در می‌آید، سمومی که در اثر تنفس ایجاد شده، آن‌ها را بیرون می‌دهد). چون فرو می‌رود ممد حیات است و چون برمی‌آید مفرح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب.

از دست و زبان که برآید                                   کز عهده‌ی شکرش به در آید

منظور الان زندگی اجتماعی هم همین طور شده. بعضی گشایش‌هایی فراهم شده در ضمن همان گشایش، سختی و عزلت هم گذاشتند. ما متوجه شاید نباشیم. ولی این را بدانیم که شکر نعمت واجب است. سختی‌هایی هم که در مسیر هست آنها را هم خداوند فراهم کرده، البته غالب آن‌ها از دست و زبان خود ما هم برمی‌آید، یعنی خودمان فراهم کردیم.

چـون نیک نظـر کرد پر خـویش در آن دید                         گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست

ان‌شاءالله خداوند به ما هم، توفیق شکر نعمت بدهد و هم درک و فهم سختی‌ها و منشأ آن‌ها، یعنی اراده‌ی الهی را درک کنیم. ان‌شاءالله.