هو
١٢١
خدايا ما در خيل بندگانت به ستايش تو مى‌پردازيم، همهٔ مخلوقات و بندگانت به اعتبارِ بندگى تو مورد محبت و برادرى ما هستند، با همين نظرِ محبت‌آميز بود كه كسانى را كه ديگران به‌عنوان دشمنِ ما معرفى می‌كردند، برادرانِ خاطى می‌دانستيم و اميدوار بوديم و هستيم كه آنان هرچه بيشتر متوجه شوند و بيشتر دست از آزار ما بردارند. با همين نظر آماده بوديم كه وقتى چاره‌اى نمى‌يابيم مانند خطاكاران، نامه‌اى دادجويانه نوشته و به دست مراجع و كسانى كه در مسند دادرسى بايد رفعِ ستم كنند برسانيم، جمعِ آرام و صلح‌طلبِ ما را با رفتار خشونت‌آميز برانگيختند ولى ما از سلوک خود دست برنداشتيم و بالاخره به ارادهٔ الهى به نتيجه رسيديم.
امروز ما را يادآور مى‌شود كه چگونه با عملِ به دوستى چون آبِ زلال و دفاعِ چون سنگ خارا و شمشير برّان به نتيجه رسيديم و خواهيم رساند و البته برادرانه هشدار مى‌دهيم كه تجليل از عرفاى بزرگ ايران را كه در واقع تجليل از ايمان و ذوق معنوى مردم ايران است؛ نه خود به خصومت بنگرند و نه اجازه دهند كه تنگ‌نظران و كوته‌بينان با نگاهِ قشرى خود مانع شوند.
اميدوارم كه ديگر به هوش آمده باشيم و ببينيم چگونه همين نگاهِ ظاهربين و انحصارطلبِ دينى، اكنون باعث تفرقه و كينه‌ورزى در ميان مسلمانان و ريختن خون آنان شده است، انشاءالله به اميد چنان روزهای محبت‌آميز به سلوک خود ادامه می‌دهيم.
سوّم اسفند، روز درويش ۱۳۹۴، حاج دكتر نورعلى تابنده«مجذوب‌عليشاه»