یک شرکت زیست‌فناوری آمریکائی قصد انجام طرح حیرت‌آوری برای زنده کردن ۲۰ بیمار مرگ مغزی را دارد. این شرکت که در فیلادلفیا قرار دارد برآن است نشان دهد که بازگرداندن انسان‌هایی که از نظر پزشکی مرده اعلام شده‌اند به زندگی، عملی امکان‌پذیر است. این شرکت که بیوکوارک نام دارد جواز اخلاقی انجام طرح خود را از دولت ایالات متحدهٔ آمریکا دریافت کرده و در نظر دارد تا مرحلهٔ نخست طرح خود که پروژهٔ رِآنیما نام دارد را با ۲۰ جنازه در کشور هند که از نظر پزشکی و قانونی مرده اعلام شده‌اند، آغاز کند.
مرگ مغزی پدیده‌ای غیرقابل برگشت بوده و نشانهٔ آن است که فعالیت‌های مغزی یکسره متوقف شده‌اند. با این وجود می‌توان فردی که برای مثال به مرگ مغزی شده است را با استفاده از مراقبت‌های پزشکی زنده نگاه داشت. مدیر اجرائی بیوکوارک، دکتر ایرا پاستور، و همکارانش در نظر دارند با استفاده از سلول‌های پایه و تزریق پپتیدها (پروتئین‌های ساده) همراه با تکنیک‌هایی مانند تحریک عصبی، مقدمات بازسازی و ترمیم بخش‌های مختلف مغز و اعصاب مرکزی را فراهم کنند. نظیر این اتفاق در پاره‌ای از ماهی‌ها و دو زیستان روی می‌دهد. شرکت بیوکوارک برای عملی‌سازی این بخش از برنامهٔ خود از شرکت تخصصی سلول‌های پایه، رِویتا لایف ساینسز، کمک می‌گیرد.
مراحل انجام
دکتر پاستور می‌گوید که او کشور هند را برای انجام طرحش به این دلیل انتخاب کرده است که شرایط اقتصادی و قانونی در آنجا برای انجام آزمایش «جنازه‌های زنده» شرکت او مناسب‌تر است. او دراین‌باره می‌گوید: «به احتمال قریب به یقین جنازه‌های مورد استفاده نیز هندی خواهند بود از آنجا که ما برای آزمایش‌هایمان تنها از بخش‌های مراقبت ویژهٔ بیمارستان‌ها جنازه قبول می‌کنیم مگر اینکه اجسادی را از ملیت‌های دیگر پیدا کنیم که در همان نزدیکی زندگی می‌کرده‌اند.»
در مرحلهٔ «اثبات مفهوم» این پژوهش، برای شش هفته مخلوطی از پپتیدها به داخل نخاع اجساد پمپ خواهد شد و هفته‌ای دوبار نیز به آنها سول‌های پایه تزریق خواهد شد. تحریک عصبی و لیزری (که معمولاً به بیماران تحت کما داده می‌شود) برای کمک به آغاز فرآیند باززایی، روند درمان را کامل می‌کند. این روند عملاً شبیه همان روندی است که سمندرها با استفاده از آن برای مثال یک دست قطع شدهٔ خود را بازآفرینی می‌کنند. پس از آن اجساد به کمک روش‌های تصویربرداری مغزی دنبال خواهند شد تا دگرگونی‌های مغزی، بخش‌های بالای نخاع و ساقهٔ مغز آنها کنترل شود. قسمت‌هائی که نام برده شدند، مسئول کنترل تنفس و ضربان قلب خودکار هستند. دکتر پاستور امیدوار است که نتایج پژوهش‌های او در عرض دو تا سه ماه آماده شوند.
دکتر پاستور می‌گوید که هدف گروه او ایجاد پدیده‌ای است که «دگردیسی عملی» نامیده می‌شود. در این پدیده یک سلول تاریخچهٔ زندگی خود را پاک کرده و طبق الگویی از پیش تعیین شده، زندگی خود را دوباره از نو آغاز می‌کند. به بیان دیگر سلول‌ها جوان شده و پس از تطبیق با محیط جدید، زندگی خود را از سر می‌گیرند و اینگونه پس از یک آسیب جدی، خود را بازسازی می‌کنند.
ماورای مراقبت‌های ویژه
بر سر این مطلب اجماع علمی وجود دارد که بدون فعالیت ساقهٔ مغز، ادامهٔ زندگی غیر ممکن است هرچند که با استفاده از دستگاه‌های مراقبت‌های ویژه می‌توان بیماری که مبتلا به مرگ مغزی شده است را زنده نگاه داشت. بدن فردی که دچار مرگ مغزی شده است هنوز می‌تواند پاره‌ای از کارهای غیرارادی را انجام دهد؛ برای مثال: التیام زخم‌ها، گوارش غذا و گردش خون. شرکت بیوکوارک بر آن است تا با احیای کارکرد ساقهٔ مغز این اجماع را به چالش بکشد.
دکتر پاستور بر این باور است که پژوهش‌های او درک روشن‌تری از سایر بیماری‌های سخت مربوط به هوشیاری را در اختیار خواهد گذشت؛ برای مثال کما یا وضعیت حیات نباتی و همچنین بیمارهای دژنراتیو (تحلیل‌برنده) مانند آلزایمر و پارکینسون. دکتر پاستور تأکید می‌کند که تمامی ابزارهایی که او در پژوهش‌هایش از آنها استفاده خواهد کرد، هم‌اینک در جهان پزشکی موجود هستند ولی او بر آن است که از این ابزارها استفاده‌ای نوین بکند و با این نوآوری نشان دهد که از این ابزارها برای مقاصدی ماورای شفای بیماری‌ها نیز می‌توان استفاده کرد.
او در این مورد می‌گوید: «روشن است که بازگرداندن یک مرده از گور، هدفی دور از دسترس است ولی آنچه که ما در اینجا قصد انجام آن را داریم – به گمان ما – چیز غیرممکنی نیست.»
منبع: tech times