اقلیت

برادر، عهدی که با خدا بسته‌ایم را باید نصب العین خود قرار دهیم و به آن  متعهد باشیم، هم در دل و هم در قول و هم در فعل، هم نسبت به مولی و پروردگار و هم نسبت به خویش و هم نسبت به اهل ایمان و هم نسبت به جامعه و هم نسبت به هستی و کل کائنات. باید اندیشه کرد که خواست حضرت دوست از ما چیست…

برادر، از اقلیت بودن هراس نداشته باش. اصحاب و پیروان واقعی انبیاء و اولیاء الهی در هر زمانی قلیل، و دشمنان آنها کثیر بودند. کثرت مخالفین راه حق، مجوز و حقانیت به راه باطل نمی‌دهد. در قرآن مجید بیش از چهل بار عبارات “اکثرهم لایعلمون”، “اکثرهم لایشعرون”، “اکثرهم لایؤمنون”، “اکثرهم لایعقلون “،…..(اکثرمردم عقل…شعور…علم …و ایمان ندارند) آمده است و عموماً خطاب این آیات به مسلمین است. در آيه ۱۱۶ سوره انعام می‌فرماید: ” وَ إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِى اَلْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اَللَّهِ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ اَلظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ اگر از بيشتر مردم روى زمين پيروى كنى، تو را از راه خدا گمراه مى‌كنند؛ زيرا آنها تنها از گمان پيروى مى‌كنند و تخمين و حدس (وهم) مى‌زنند”. امام علی(ع) مى‌فرمايد: ” لا تستوحشوا فى طريق الهدى لقلّة اهله فانّ الناس قد اجتمعوا على مائدة شبعها قصير و جوعها طويل؛ در طريق هدايت و رستگارى، از كمى نفرات، وحشت نكنيد؛ زيرا مردم در اطراف سفره‌اى اجتماع كرده‌اند كه مدت سيرى آن كوتاه و گرسنگى آن طولانى است”. (نهج البلاغه خطبه ۲۰۱)

برادر، عهدی که با خدا بسته‌ایم را باید نصب‌العین خود قرار دهیم و به آن متعهد باشیم، هم در دل و هم در قول و هم در فعل، هم نسبت به مولی و پروردگار و هم نسبت به خویش و هم نسبت به اهل ایمان و هم نسبت به جامعه و هم نسبت به هستی و کل کائنات. باید اندیشه کرد که خواست حضرت دوست از ما چیست؟! احساس اقلیت بودن مانع تفرقه و موجب هشیاری و تلاش برای وحدت و اتحاد می‌شود. مودّت، برادری، گذشت و محبت، لازمه‌ی سلوک معنوی و حیات اجتماعی  خانواده‌ی درویشی است. بر پایه‌ی  ایمانی راسخ و اعتقادی پویا، با اتحاد و اتفاق می‌توان به اهدافی متعالی دست یافت و عامل رشد و اعتلای مکتب درویشی گردید. در هر امری باید هوش و خرد را به کار گرفت و عقل ایمانی را میزان قرار داد، راه را از چاه  تشخیص داد و با توسل به حضرت حق  به وظایف خود عمل نمود، برادرانه دست در دست یکدیگر گذاشت و از موانع و مشکلات عبور کرد. به این امید که شاید حاصل تلاش ما  رضایت دوست و شادی او باشد.