قانون، حافظ آزادی‌هاى فردى و تعیین‌کنندهٔ حدود این آزادى هاست.
اصل بر منع سلب آزادى و بازداشت غیرقانونى افراد است.
شهروند گرامى، در این راستا، شما از حقوق زیر برخوردارید:
ماده ٩ اعلامیهٔ جهانى حقوق بشر:
هیچ احدی نباید مورد توقیف، حبس یا تبعید خودسرانه قرار گیرد.
اصل ٣٢ قانون اساسى:
هیچ‌کس را نمی‌توان دستگیر کرد مگر به حکم و ترتیبی که قانون معین می‌کند. در صورت بازداشت، موضوع اتهام باید با ذکر دلایل، بلافاصله کتباً به متهم ابلاغ و تفهیم شود و حداکثر ظرف مدت بیست و چهار ساعت پروندهٔ مقدماتی به مراجع صالحهٔ قضایی ارسال و مقدمات محاکمه، در اسرع وقت فراهم گردد. متخلف از این اصل طبق قانون مجازات می‌شود.
اصل ٣٧ قانون اساسى:
اصل، برائت است و هیچ‌کس از نظر قانون مجرم شناخته نمی‌شود، مگر اینکه جرم او در دادگاه صالح ثابت گردد.
بند ۱ ماده واحدهٔ قانون احترام به آزادی‌های مشروع و حفظ حقوق شهروندی: «کشف و تعقیب جرائم و اجرای تحقیقات و صدور قرارهای تأمین و بازداشت موقت می‌بایست مبتنی بر رعایت قوانین و با حکم و دستور قضایی مشخص و شفاف صورت گیرد و از اِعمال هرگونه سلایق شخصی و سوء‌استفاده از قدرت و اعمال هرگونه خشونت و یا بازداشت‌های اضافی بدون ضرورت اجتناب شود.»
بند ۵ ماده واحدهٔ قانون احترام به آزادی‌های مشروع و حفظ حقوق شهروندی مقرر می‌دارد: «اصل منع دستگیری و بازداشت افراد ایجاب می‌نماید که در موارد ضروری نیز به حکم و ترتیبی باشد که در قانون معین گردیده است…»
بنابراین هیچ‌کس اعم از مأموران دولتی یا غیر دولتی در غیر از موارد قانونی، حق سلب یا تحدید آزادی افراد را ندارند.