سؤال: هرگاه ايمان منحصر در اين فرقه (مؤمنین واقعی) قليله باشد، پس ساير مردمان را كافر توان خواند؟
جواب:
ايمان كامل منحصر در اين فرقهٔ قليله است، و ايمان را مراتب غير اين هست و به ازاى هر مرتبه نوعى است از كفر، پس اگر كسى بعد از اطّلاع بر مراتب كفر و ايمان[۱] و فهميدن معانى آنها اطلاق لفظ كافر كند بر كسى كه متّصف باشد به مرتبهاى از مراتب كفر و نوعى از انواع آن به معنى خاص، شايد؛ چه يک كس مؤمن و كافر تواند بود به دو اعتبار و نسبت به دو مرتبه كه در مقابل يكديگر نباشند، ليكن كافر على الاطلاق نمىتوان گفت مگر كسى را كه هيچ مرتبهاى از مراتب ايمان نداشته باشد، چنانكه مؤمن على الإطلاق نيز منصرف به فرد كامل مىشود، و آن كسى است كه هيچ مرتبهاى از مراتب كفر با وى نباشد، و او را مؤمن مُمتحَن[۲] و متّقى و شيعه به معنى خاص نيز گويند. و شيعه به معنى عام نيز شامل مولى نيز هست، كه عبارت است از شيعه[۳] غيرممتحن، و شيعه به اين معنى در مقابل عامّه مخالف است و با خاصّه مرادف [است].
[۱] – الف: «ايمان و كفر».
[۲] – مؤمن ممتحَن شيعهاى است كه هيچ دستورى از ائمّه عليهمالسلام به او نرسد جز آنكه قلباً آن را پذيرفته و ذرّهاى ترديد نمىكند. (از بحار: ج ۲۶/ ص ۲) البتّه در معنى عام به بندهاى اطلاق مىشود كه خداوند وى را به گناه گرفتار و مبتلا نموده و او راه توبه را بسيار پيموده باشد، يعنى همان مُفتَّن.
[۳] – الف: «مؤمن».