خويش فربه مینماييم از پی قربان عيد كان قصاب عاشقان بس خوب و زيبا میكُشد
مناسک حج، نماد و نشانهای از آداب سیر و سلوک درویشان، در مسیر حرکت از مبدأ کثرت به مقصد وحدت است. حرکتی از “من”های رسوب گرفته، اما به تنگ آمده از خویش، به سوی “او”، که نور است و تابنده. در حج سالک در عرفات به معرفت و در مشعر به شعور ایمانی میرسد و در منا از منیت خویش رها میشود و در قربانگاه عشق، با ذوق و شوق جان را نثار معشوق میکند. حج، کتاب قرآن است، اما نه در کلام و صورت که در عمل و معنا. حج، راه مجذوبان نور است. چگونه میتوان مطیع ابراهیم عصر خود بود، اگر چون اسماعیل تسلیم ارادهی او نباشیم؟! و چگونه میتوان مدعی عشق شد، اگر سنگریزههای توفیق را طلب نکنیم و بر توهّمات شیطانی خویش نزنیم!؟.
حاجیان کوی “او”، یک فرقه و گروه نیستند، زنجیر و سلسلهای از ازل تا به ابد هستند که در هر عصری میآیند و صاحبخانهی زمان خود را پیدا کرده و بر قدومش سجده میکنند. سلسلهی حاجیان، رنگها را از خود زدوده و رنگ او گرفتهاند، رنگ نور، و لباسشان، لباس سربازان و سر اندازان است. اینان درس چرخیدن به دور یار را آموختهاند. مؤمن هم بر گِرد خانهی جسم یار میگردد و هم به جان و دل، ملکوت وجود “او” را طواف میکند. آنان که عشقنامهی حج را فراگرفتهاند، بر ظاهر مناسک نمیایستند و به کربلا میروند و عید خویش را در عاشورا میگیرند. باید دل را به دلدار داد و جان را به جانان. آنچه تو را در راهِ دوست و ولیّ زمان بازمیدارد اسماعیل توست، باید که اسماعیلت را هر چه باشد، قربان او کنی.
سایت مجذوبان نور، عید سعید قربان را خدمت مولای معظّم، حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده «مجذوبعلیشاه» ارواحنا فداه و تمامی مسلمین جهان خصوصاً دراویش سلسلهی نعمتاللهی گنابادی تبریک و تهنیت عرض مینماید.