بسم الله الرحمن الرحیم
ما در بعضی دعاها و نوشته ها داریم ، یک شعری هم هست می گوید که：” احب المومنین و لست منهم ” گو این که خود من ادعا نمی کنم از مومنین هستم ولی دوست دارم مومنین را . ولا اینکه خودم جزو آن ها نیستم. این نشان دهنده ی روحیه ای است که معمولا از یک قومی ، انسان اگر خوشش بیاد یا در یک شهری ، یک مدت کوتاهی باشد و خوشش بیاد آن شهر را دوست می دارد و خیال می کند که آن شهر یک خاصیتی دارد.
ولی این همان نشان دهنده ی این است که توجه کنیم که ممکن است یک نفر عبادت یا عناد به خرج بدهد به درگاه خداوند ، دیگران از همین وضع نتیجه بگیرند که تمام آن گروه آدم های بدی هستند یا بالعکس بگویند： تمام آن گروه آدم های خوبی هستند .همین جور فرض بفرمایید در جنگ بدر در زمان پیغمبر یک عده ای خیلی با زحمت فراهم کردند موجباتی که خودشان هم به جهاد رفتدند _ یک عده ای دیگه نه چندان _ ولی وقتی که مسلمین می گویند： اصحاب بدر ، همه ی آن هایی که در آن جا بودند شامل آن ترحیم می شوند .
بنابراین خوب است ، ولا اینکه مومنین (( به موجب آن شعر)) مومنین را دوست نداشته باشیم و خود ما جزو آن ها نباشیم ولی در جمعی که مسلمین و مومنین در آن هستند آن جمع را احترام بگزاریم. انشاءالله توفیق داشته باشیم ، و بعد هم خداوند همین توفیق را به ما اضافه کند که خودمون هم جزو همین مومنین باشیم. انشاءالله!