مراسم بزرگداشت مولانا به همت رایزنی فرهنگی کشورمان در پاریس برگزار شد. در این مراسم پژوهشگران فرهنگ و ادب پارسی، به همراه جمع زیادی از هموطنان و علاقمندان فرهنگ ایران، شرکت کردند.به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از روابط عمومی و اطلاعرسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، این مراسم با خیر مقدم جمال کامیاب، رایزن فرهنگی کشورمان آغاز شد. وی طی سخنانی از اهمیت و جایگاه برخی ملاقاتها و دیدارها در تاریخ اندیشه بشری سخن گفت و در این باره تصریح کرد: گاهی یک نگاه تاریخی میتواند مجموعهای از این ملاقاتها و دیدارها را شامل شود. دیدار میان شمس و مولانا از این دست ملاقاتهاست.
وی سپس با مقایسه کیفیت رابطه میان دو عارف و روزنههای پیشروی آن، با اشارهای به مثل ارسطویی، بر اهمیت بازتولید این برخوردها از طریق مطالعه و پژوهش در آثار این بزرگان تأکید کرد.پس از آن محمدجعفر معینیفرد، استاد ادبیات تطبیقی و زبانشناسی دانشگاه پاریس، درباره شخصیت و ویژگیهای مولانا سخنرانی کرد. وی گفت: از اهمیت آثار مولانا همین بس که آثارش به زبانهای مختلف بینالمللی ترجمه و منتشر شدهاند.معینیفرد در ادامه با بیان زندگینامهای مختصر از مولانا، اشاره مختصری به محل تولد و سفرهای این عارف داشت. وی گفت: با توجه به این نکته که پدر مولانا، فقیه و مدرسی توانا در بلخ بود و همراهی مولانا با پدر در مهاجرت توانست، تأثیر شگرفی در شکلگیری او داشته باشد. تا حدی که در مواجهه اول، خیّام، نوری در چهره مولانا دید و از آینده روشن وی خبر داد. مولانا بعد از سکونت در قونیه نیز تحصیل در آموزههای تصوف ایرانی را نزد پدر گذراند و در همان ایام شاکله فکری مولانا، شکل گرفت.
وی ادامه داد: پس از گذشت چند سال در قونیه، ملاقات سرنوشتساز دوم صورت گرفت و مولانا با شمس آشنا شد. این آشنایی مولانا را از تمام بندها و محدودیتهای فکری رها کرد و او راه نوینی را مقدر ساخت. این آشنایی سرآغاز جدیدی شد بر هجرت فکری مولانا. در واقع، بُعد نوین مولانا به مثابه یک شاعر و عارف بعد از ملاقات با شمس شکوفا شد.معینیفرد همچنین به معرفی آثاری از مولانا پرداخت و در این میان از «مثنوی معنوی»، «دیوان شمس» و «فیه ما فیه» صحبت کرد.در ادامه برنامه قطعاتی از موسیقی اصیل ایرانی با اشعاری از مولانا توسط گروه «حلاج وشان» به رهبری محمدعلی مرآتی اجرا شد. از نکات برجسته این اجرا، میتوان به استفاده از ادوات موسیقی چندملیتی اشاره کرد.
مهشید مشیری، استاد دانشگاه و نویسنده آثار ادبی، دیگر سخنران این مراسم هم در معرفی مولانا، وی را یکهتاز عشق و عرفان در ادبیات پارسی معرفی کرد. مشیری گفت: آثار مولانا، همچون مظهری از ادبیات پارسی، اثر بسزایی در حفظ و نگهداری از میراث فرهنگی ایران خواهد داشت.وی که عرفان موجود در این آثار را همانند دارویی برای بشریت در عصر مدرن و ماشین معرفی کرد، در ادامه با بیان ابیاتی از مثنوی معنوی، آنها را اشاراتی مهم پیرامون از خودبیگانگی بشری دانست.این محقق ادبی تأکید کرد: با یک مطالعه تطبیقی در آثار مولانا، سعدی و عراقی، میتوان به وجود یک جریان فلسفی میان آثار این بزرگان دست یافت. چرا که علاوه بر تشابهات وزن و فرم، ما شاهد یک گفتمان مشترک میان آنها هستیم. در واقع، این آثار در جستجوی جوهر انسانی بوده و نوزایی روح بشری از طریق برجسته شدن این آثار امکانپذیر است. چرا که این آثار، قیاسی میان جهان حقیقی و دنیای متعالی هستند و به صراحت به تعالی دنیای معنوی صحه میگذارند.
مشیری در پایان سخنانش به ادوار تاریخی مختلف و دشوار ادبیات پارسی اشاره کرد. ادورای که به گفته وی پستی و بلندی بسیاری برای فرهنگ ناب ایران زمین داشته است. وی گفت: مطابق نظر حکیم ابوالقاسم فردوسی، آثار بزرگان ادبیات پارسی، پشتوانه حیات و سرمایههای فرهنگی تمدن ایران هستند؛ بنابراین در آموزش نسلهای بعدی ایرانیانی که در خارج از کشور زندگی میکنند، باید آنها را به حفاظت از این گنج فرهنگی فراخواند.