چند خبر

روزنامه ‌نگاران ایران در محاق سانسوری همه جانبه // درخواست لغو مجوز وكالت شيرين عبادی // سن جرم در ایران به 15 سال رسید // اختراع یک آقازاده در کسب مدارج علمی // متن استيضاح عوضعلی کردان وزیر جعل و تجاوز // وصيتنامه آيت الله دربند کاظمینی بروجردی    . اينجانب تفتيش عقائد را مغاير با حکم خدا در کلام " لا اکراه في الدين" مي دانم و خفقان را معارض با شعار ديني "يريد الله بکم اليسر" مي بينم و تحميل قوانين طاقت فرسا را  نافي قانون ربوبي در منظر "و لا يريد بکم العسر" مي دانم و ديکتاتوري را خلاف گزينه "و لا يکلف الله نفسا الا وسعها" مي بينم و سرکوب اعتقادي را محارب بيان الهي " لا نفرق بين احد من رسله"  مي دانم

سن جرم در ایران به 15 سال رسید

 خبرگزاری حکومتی مهر: عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی گفت: متوسط سن جرم از 40 سالگی به 15 سال کاهش یافته است و یکی از علل آن در نحوه برخورد دستگاههای ذیربط با مجرمان است

محمود احمدی با اشاره به نقش طرحهایی همچون طرح امنیت اجتماعی در فرآیند الگوپذیری جوانان و نوجوانان اضافه کرد: اجرای هر طرحی در جامعه در صورتی که مقطعی باشد با شکست روبرو می شود وحتی ممکن است نقش معکوس داشته باشد اما اگر این طرح ادامه داشته باشد می تواند با گذشت زمان عملیاتهای پلیسی جای خود را به اقدامات فرهنگی بدهد.

نماینده مردم شازند در مجلس اظهار داشت: با وجود آنکه پلیس مجری قانون است اگر قوانین را به صورت کامل اجرا نکنیم در آن صورت نیروی انتظامی تبدیل به یک شیر بی دندان می شود.

عضو کمیسون امنیت ملی مجلس هشتم با اشاره به افزایش جرائم به عنف گفت: در حال حاضر سلاح سرد در انواع مختلف آن به راحتی خرید و فروش می شود و در اختیار مجرمان قرار می گیرد و مجرمان براحتی از آن برای اعمال مجرمانه خود از آنها استفاده می کنند و به دلیل نقصان های موجود در چرخه قضایی کشور، این افراد پس از دستگیری توسط پلیس به راحتی آزاد می شوند و مجرمان به این باوررسیده اند که قوانین امری تشریفاتی هستند.

وی ادامه داد: روحیه امر به معروف میان مردم از بین رفته است و باید با اجرای کامل و مناسب طرحهای نظیر طرح ارتقای امنیت اجتماعی مشارکت مردم را در این رابطه جلب کرد.

وصيتنامه آيت الله دربند کاظمینی بروجردی

 فعالان حقوق بشر در ايران

وصيتنامه اي به وکلا و نمايندگانم در ايران و جهان

به نام آفريدگار مهربان و بنده نواز
سلام بر مصلحان و عدالتخواهان و آزادانديشان

درود مرا از داخل ديوار هاي بلند و مرگبار زندان اوين بپذيريد. از اين که محکمه ام در پشت درهاي بسته و بدون حضور هيات منصفه و دور از داشتن وکيل مستقل و مخفي از خبرنگاران تاريخ نگار و مستند از پرونده سازي در بند امنيتي و مخوف 209 صورت گرفت و نتوانستم از مواضعم دفاع کنم و گوشي در ابلاغ انديشه ام نيافتم، لذا سطوري را برايتان مي نگارم و اسرار تقويم جاري را توسط شما خانم ها و آقايان به اوراق ماندگار قرن کنوني مي سپارم. سي سال است که براي فکر آزاد و فرهنگ رها شده از قيود خودکامگان، تلاش مي کنم و به خاطر مقاومت در برابر مذهب دولتي و دين حکومتي و اسلام سياسي، به اشد مجازات هاي غير انساني محکوم گشته ام. بنا به مدارک وزارت اطلاعات چهارده  سال است که همواره در تحت تعقيب و پرونده سازي و ايذاء رواني و آزار خانوادگي و فشار هاي جسماني عناصر زورگو و بي منطق سلطه گر بوده ام و در هر مقطعي از اين ايام، ضربه اي را از حافظان آيين استبدادي دريافت کرده ام. پدرم را که از مناديان اسلام سنتي بود و نيم قرن در پايتخت با زبان و قلم و امامتش، مردم خداجو را رهنمون بود، در مسلخ شهادت توديع نمودم و مادرم را که در حمله نيرو هاي مسلح به منزل مسکوني ام مورد صدمات ميکروبي و شيميايي قرار گرفته بود و با آثار ناجوانمردانه آن و با احتضار طولاني و رقت بار چشم از جهان فرو بست، به آستان آزادگي و حريت هديه نمودم و جواني ام را که در خدمت به استقلال اعتقادي ملت به پيري مبدل نمودم و  نواميسم را که زير پاي اشرار مدعي ديانت نهادم و خانواده ام را که به قساوت تمام به تهاجم قلدران باجگير ديدم و همگي را تاوان وابستگي و دلبستگي به مثلث مقدس خدا و مردم و ميهن يافتم. اينجانب تفتيش عقائد را مغاير با حکم خدا در کلام " لا اکراه في الدين" مي دانم و خفقان را معارض با شعار ديني "يريد الله بکم اليسر" مي بينم و تحميل قوانين طاقت فرسا را  نافي قانون ربوبي در منظر "و لا يريد بکم العسر" مي دانم و ديکتاتوري را خلاف گزينه "و لا يکلف الله نفسا الا وسعها" مي بينم و سرکوب اعتقادي را محارب بيان الهي " لا نفرق بين احد من رسله"  مي دانم و داشتن زندان را خلاف سيره حيدر کرار مي بينم و صلح نامه امام مجتبي را متضاد با هر نوع جنگ طلبي مي دانم و تسليم شدن اميرالمومنين به حکميت را عين جمهوريت مي دانم و بازگشت مرتضي علي را از نيمه جنگ صفين، حرمت دهي به راي اکثريت مي دانم و اجتناب ائمه شيعه را از تشکيلات حکومتي، دليل بر وجوب دوري روحانيون از تحرکات سياسي مي يابم و اجماع علماي تشيع را در برائت از مواضع سياسي، دليل بر تخريب ديانت در تماس با سياست مي بينم و بيلان کار سياسي و اقتصادي و اعتباري و اعتقادي اسلام دولتي را عامل بد بيني عامه به معنويات و الهيات مي دانم و نقض آشکار و علني و همه جانبه حقوق بشر را در ايران نتيجه شعار " ديانت ما عين سياست ماست" مي بينم و شکنجه خود و خانواده ام و پيروان آزادي اديان را محصول استبداد ديني مي يابم و لذا توجه ناظران حقوق بشر را به وضعيت اسفناک و دلخراش خود و خانواده ام و همه راهيان مذاهب ناوابسته به حکومت  جلب مي نمايم. علت حملات وحشيانه نيرو هاي امنيتي و اطلاعاتي و نظامي به خانه محقرم، حضور عظيم مخالفين اسلام سياسي در جلسات کم نظير اين خادم ملت و عاشق خدا بود و به اين جهت از سازمان ملل متحد مي خواهم تا به هر طريق از حکومت ايران بخواهد تا آزادي مطلق اديان و استقلال بي چون و چراي مذاهب را اجرا کند و توسط شوراي امنيت آن نهاد جهاني هر گونه فشار و رعب و حصر و زندان و کشتار و مصادره را به خاطر منازعه با اسلام سياسي محکوم گرداند و خواهان يک رفراندوم اساسي و دور از حصار هاي دولتي در نظرخواهي از عموم ملت ايران درباره آزادي انديشه و بيان و قلم و مذهب گردد و مرا به عنوان يک مدعي العموم جامعه که خواستار پرستش آزاد و دور از تنگ نظري ها هستم، مصونيت و امنيت و حفاظت دهد تا بتوانم به خواسته ايماني و اعتباري و اعتقادي و انساني مردم شريف و اصيل و نجيب و مظلوم ايران پاسخ دهم و پيروان تمامي فرق توحيدي را در  تقرب به پروردگار و تعشق به ربوبي، مساعدت  نمايم. در خاتمه به تمامي عزيزاني که در داخل و خارج  امر وکالت و نيابت مرا به عهده گرفته اند، عرض مي کنم که شرايط ناهنجار و نارواي من و خانواده ام و همه بندياني که به جرم اعراض از اسلام سياسي و نفرت از مذهب دولتي و روگرداني از دين حکومتي در زندان هاي قرون وسطايي معذب مي باشند را به گوش هموطنان دلسوز و نگران برسانيد و از تمام مراکز حقوقي و مجامع قانوني و رسمي و معتبر جهان، مطالبه حقوق ما را بکنيد و از رهبران ديني تمام اديان و مذاهب و ملل ميخواهيم تا در رهايي آيين خدا پرستي از هر نوع شائبه  و آلايش و اراده سياسي بکوشند و با اين روحاني تحت ستم همسويي کنند و از حکومت ايران، بازگشايي زنجير ستم از دست و پاي خداجويان ميهن گرا را طلب نمايند.

با سپاس
سيد حسين کاظميني بروجردي
زندان- تهران- ايران