مؤسسه اجازه ندارد دانشجو را از ادامه تحصیل منع نماید مگر به دلیل تحصیلى یا انضباطى. مرجع رسیدگى به اخراج تحصیلى معاونت آموزشى و اخراج انضباطى شوراى انضباطی مرکزی وزارت علوم است. هیچ نهاد یا شورای دیگری حق صدور حکم اخراج دانشجویان را ندارد.
✅ آموزش علاوه بر ویژگی‌هاى ابتدایى آن مانند فراهم بودن مکان مناسب، در دسترس بودن براى عموم مردم، کیفیت مطلوب آموزشى و… باید به عنوان جایگاه و بسترى مناسب براى رشد جامعه محسوب شود. از این رو به خصوص در سطوح عالى‌تر حفظ و احترام به حقوق افرادى که در راه تحصیل علم قدم برمى‌دارند اهمیت به سزایى دارد.
منشور حقوق دانشجویى یکى از طرقى است که توسط نهادهاى اجرایى مرتبط با محیط علم و دانش جهت نیل به این هدف، تدوین شده است.
? طبق موادى از این منشور که توسط معاونت فرهنگى و اجتماعى وزارت علوم، تحقیقات و فن آورى تدوین شده است مى‌خوانیم:
? ماده ١: دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است همه‌ی امکانات خود را برای تسهیل و تعمیم آموزش عالی به کار گیرد.
? ماده ١۴: حق تحصیل دانشگاهى
هر شهروندى که شرایط عمومی ورود به آموزش عالى برابر مصوبات و مقررات مراجع ذیصلاح را داشته باشد و طبق مقررات وزارت علوم «توانمندی علمی‌اش» محرز شود، حق ورود به نظام آموزش عالی را دارد و پس از ثبت نام، دانشجو محسوب می‌شود.
شرایط عمومى عبارتست از:
١) اعتقاد به اسلام یا یکى از ادیان مصرح در قانون اساسى.
٢) نداشتن عناد با جمهورى اسلامى ایران.
? توضیح: مصادیق عناد فقط شامل مبارزه‌ی مسلحانه با نظام جمهوری اسلامی ایران و داشتن وابستگى تشکیلاتی به گروهک‌هاى محارب و کمک به آن‌ها است.
٣) عدم احراز فساد اخلاقى.
? توضیح: مصادیق فساد اخلاقى شامل اعتیاد به مواد مخدر و اشتهار به فحشاست.
۴) برخوردارى از توانایى جسمى متناسب با رشته‌ی انتخابى.
? حق ادامه تحصیل:
مؤسسه (منظور از مؤسسه در این ماده کلیه‌ی دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالى مورد تأیید وزارت علوم است) اجازه ندارد دانشجو را از ادامه تحصیل منع نماید مگر به دلیل تحصیلى یا انضباطى.
مرجع رسیدگى به مورد اول (اخراج تحصیلى) معاونت آموزشى و مورد دوم (اخراج انضباطى) شوراى انضباطی مرکزی وزارت علوم است. به جز موارد گفته شده، هیچ نهاد یا شورای دیگری حق صدور حکم اخراج دانشجویان را ندارد.
? در تمامی جرائم، در صورت محکومیت قضایی که منتهى به بازداشت موقت یا حبس گردیده باشد، چنانچه حکم انضباطی محرومیت از تحصیل صادر نشود، مدت بازداشت یا حبس، جزء سنوات دانشجو محسوب نگردیده و پس از پایان مدت محکومیت، می‌تواند ادامه تحصیل نموده و دانشگاه باید به نحو مقتضی نسبت به ادامه تحصیل دانشجو مساعدت نماید. چنانچه مدت محکومیت از مدت مجاز مقطع تحصیلى بیشتر باشد، دانشگاه موظف است نحوه‌ی ادامه تحصیل را با موقعیت جدید آموزشى تطبیق دهد.
ادامه دارد…