بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند دین و مذهبی را برای عامهٔ مردم رواج داده، این دین و مذهب اینجوری از بین نمی‌رود، البته دچار انحرافات می‌شود؛ دینِ موسی(ع)، عیسی(ع)، و حتی پیغمبر ما (ص) دچار یک انحرافاتی شده است و انحرافاتی درش هست ولی اصلِ دین از بین نمی‌رود، برای اینکه یک قدم تکامل فکر بشر است به طرف شناخت خداوند! یعنی وقتی ما توجه کنیم که تمام این عالم – تمام آنچه آفریده شده است ما می‌بینیم و می‌شناسیم یا شنیدیم، در خیالمان هست – همهٔ این‌ها مخلوق خداوند هستند و در یک محیطی که خودش آفریده زندگی می‌کنند. کمتر دینی است البته هر دینی نسبت به زمان خودش در یک محیط کوچکی شایع است، مثلاً یهودیت در بین قبایل بنی‌اسرائیل رایج بود، بعد که این‌ها تابع روم شدند و روم برای آن‌ها فرماندار می‌فرستاد، انقلاباتی در این منطقه رخ داد که مهم‌ترینِ این انقلابات، انقلاب عیسی(ع) بود که اصلاحِ دین قبلی یعنی دین موسی را انجام داد و حتی در اوایل به صورت دینِ جداگانه تلقی نمی‌شد – که اختلاف بین مسیحی‌ها بود – که آیا این دین جدید احکام تازه‌ای دارد یا نه؟ بالاخره مدون شد و احکام تازه‌اش قرار گرفت. همین‌جور دین محمد! در دین اسلام، دینِ ما، انحراف از همان اول پیدا شد. اولین انحراف که منتها زیاد شاید لطمه نخورد بین مسلمین اختلاف مختصری بود که بین علی(ع) و عایشه برقرار بود. البته عین همین اختلاف هم در زمان حضرت موسی بود یعنی حضرت موسی هم که مدتش تمام شد و جانشین تعیین کرد، بین آن جانشین یعنی «یوشع بن نون» و زن حضرت موسی که صفورا باشد اختلافی ایجاد شد ولی نگذاشتند زیاد طول بکشد. اما در اسلام این اختلاف دیدید دیگر! محتاج به گفتگو نیست. ان‌شاءالله ما کم‌کم بتوانیم بر این اختلاف غلبه کنیم و همهٔ ما با هم دست برادری بدهیم. ان‌شاءالله.