بسم الله الرحمن الرحیم
از همه خیلی متشکرم. البته دلبستگی وقتی باشد همه چیز را… مثل «اویس قرن» که دندانش نشان داد که شکسته، گفت: همان روزی که دندان پیغمبر سنگ خورد- ناراحت شد- من این دندانم ناراحت شد، فهمیدم که چیزی [است]، کشیدم انداختم دور. حالا منظور این است که این علامت خوبی است. این علامتی است که امید می‌دهد به انسان که بله دلبستگی‌مان کامل است. خب این به طور معمول فرض کنید- در یک مجلس مهمانی بزرگ است- مجلس عروسی باشد یک جور، و کسی که وارد می‌شود یک جور برخورد می‌کند، عزا باشد یک جورِ دیگر و اصلاً حالش هم همان جور می‌شود. اگر نکند، منطبق با آن نباشد، آن قوزِ بالا قوز می‌شود. همان داستان مشهوری که در قدیم هست. این هست که خوب است این. بسیار خوب است.