نامزدى يا وعده‌ی ازدواج، از لحاظ حقوقى قراردادى است كه ايجاد رابطه‌ی زوجيت نمى‌نمايد و هريک از زن و مرد پيش از عقد ازدواج مى‌توانند از انجام آن خوددارى كنند و طرف ديگر نمی‌تواند وى را مجبور به ايجاد عقد نمايد.
در اين دوران مسائل حقوقى مورد توجه است كه در ادامه به آنها اشاره می‌كنيم:
• در این دوران دختر و پسر رابطه‌ی زوجيت ندارند و حق تمتع جنسی از یکدیگر ندارند و درخواست تمکین از دختر، قانونى و مشروع نيست.
• خسارت ناشى از برهم خوردن نامزدى قابل مطالبه است. اما چنانچه یکی از طرفین به خاطر صرف امتناع طرف دیگر از ازدواج، مطالبه‌ی خسارت کند اینگونه خسارت قابل مطالبه نیست و طرفین ملزم به آن نیستند. خسارت قابل مطالبه محدود به حدود متعارف است نه هرگونه خسارتی.
• نكته‌ی ديگر در مورد دوران نامزدى وضعيت قانونىِ هداياى مبادله‌شده پس از به هم خوردنِ آن است. اصولاً طبق قانون امكان استرداد هدايايى كه باقى هستند وجود دارد اما در مورد هدايا و اموالى كه از بين رفته‌اند دو تقسيم‌بندى وجود دارد:
١) اگر هدیه از اشیاء مصرف‌شدنی باشد یعنی چیزهایی که در اثر مصرف از بين مى‌روند مانند موادغذایی، عطر و… دهنده‌ی هدیه حق مطالبه‌ی قیمت را ندارد.
٢) اما اگر از اموال مصرف‌نشدنی باشد مانند ساعت، زيورآلات و… دهنده‌ی هدیه می‌تواند مطالبه‌ی قیمت كند.
البته در این مورد اخیر هم، دهنده‌ی هدیه در دو صورت نمی‌تواند مطالبه قیمت کند:
۱- در صورتی که هدیه بدون تقصیر گیرنده تلف شده باشد.
۲- موردی که به هم خوردن نامزدی ناشی از فوت یکی از نامزدها باشد.