درگذشت ادیب برومند اهل هنر و ادب پارسی‌زبان را متأثر کرد. مرحوم عبدالعلی ادیب برومند که فعالیتهای ادبی و هنری خود را پس از اخذ مدرک دیپلم و از سال ۱۳۲۰ خورشیدی آغاز کرد؛ از ۱۶ سالگی به شعر علاقه‌مند بود. اشغال ایران توسط متفقین نیز بر تشویق او به سراییدن اشعار و نوشتن نثر حماسی و مّلی اثرگذار بود. از نظر بسیاری صاحبنظران مرحوم برومند نمادِ سرایش شعر ملّی و میهنی است و به وی لقب شاعر ملّی را داده‌اند. طی گفتگویی با علی دهباشی در بخارا از نظر برومند شاعر ملّی باید در درجه نخست شعری ممتاز بسراید و از فرهیختگان فرهنگ و ادب قدرشناس و میهن‌پرست به خوبی یاد کند. در دیدگاه ادیب، شاعر ملّی باید از طبقه ضعیف و زحمتکش باشد. برومند معیارهای دیگری را نیز برای شاعر ملّی برمی‌شمارد از جمله توجه شاعر به گرفتاری‌های دیگر ملل، وظیفه حقگویی، بیدار کردن غرور ملّی و همچنین تبعیت از هنجارهای درست اخلاقی. بر مبنای مطلوبترین سخنی که از تعریف شعر می‌توان گفت و اکنون نزد شاعران مقبول افتاده چنین است که «شعر توصیف هنرمندانه‌ایست که با زبان موزون و هیجان‌انگیز از جمال و زیبایی برخوردار باشد». در چنین فضایی مرحوم برومند نظرات ویژه‌ای در مورد شعر پارسی ارائه می‌دهد. از آن جهت که ادیب برومند شعر سپید را یک نوع نثر بی‌جاذبه از لحاظ شکل دانسته و حتی اگر معنایی هم بر آن با جذابیت فرض کنیم نثری جراب خواهد بود. برومند صراحتاً شعر سپیدی که جذابیت معنوی نداشته باشد را مهمل می‌داند. در مصاحبه سه سال پیش از این حسن همایون در آرمان امروز با استاد برومند او اضافه می‌کند که استخوان‌بندی اشعارش کلاسیک است اما محتوای نویی دارد و زبان امروزی دارد لذا نوعی از شعر با سبک نئوکلاسیک را در پیش گرفته است.
زهرا فارسیان – پژوهشگر حوزه هنری و ادبی
درگذشت ادیب برومند اهل هنر و ادب پارسی‌زبان را متأثر کرد. مرحوم عبدالعلی ادیب برومند که فعالیتهای ادبی و هنری خود را پس از اخذ مدرک دیپلم و از سال ۱۳۲۰ خورشیدی آغاز کرد؛ از ۱۶ سالگی به شعر علاقه‌مند بود. اشغال ایران توسط متفقین نیز بر تشویق او به سراییدن اشعار و نوشتن نثر حماسی و مّلی اثرگذار بود. از نظر بسیاری صاحبنظران مرحوم برومند نمادِ سرایش شعر ملّی و میهنی است و به وی لقب شاعر ملّی را داده‌اند. طی گفتگویی با علی دهباشی در بخارا از نظر برومند شاعر ملّی باید در درجه نخست شعری ممتاز بسراید و از فرهیختگان فرهنگ و ادب قدرشناس و میهن‌پرست به خوبی یاد کند. در دیدگاه ادیب، شاعر ملّی باید از طبقه ضعیف و زحمتکش باشد. برومند معیارهای دیگری را نیز برای شاعر ملّی برمی‌شمارد از جمله توجه شاعر به گرفتاری‌های دیگر ملل، وظیفه حقگویی، بیدار کردن غرور ملّی و همچنین تبعیت از هنجارهای درست اخلاقی. بر مبنای مطلوبترین سخنی که از تعریف شعر می‌توان گفت و اکنون نزد شاعران مقبول افتاده چنین است که «شعر توصیف هنرمندانه‌ایست که با زبان موزون و هیجان‌انگیز از جمال و زیبایی برخوردار باشد». در چنین فضایی مرحوم برومند نظرات ویژه‌ای در مورد شعر پارسی ارائه می‌دهد. از آن جهت که ادیب برومند شعر سپید را یک نوع نثر بی‌جاذبه از لحاظ شکل دانسته و حتی اگر معنایی هم بر آن با جذابیت فرض کنیم نثری جراب خواهد بود. برومند صراحتاً شعر سپیدی که جذابیت معنوی نداشته باشد را مهمل می‌داند. در مصاحبه سه سال پیش از این حسن همایون در آرمان امروز با استاد برومند او اضافه می‌کند که استخوان‌بندی اشعارش کلاسیک است اما محتوای نویی دارد و زبان امروزی دارد لذا نوعی از شعر با سبک نئوکلاسیک را در پیش گرفته است.
به گواه صاحبنظران ادیب برومند شاعری آزاداندیش بود که وجودش از عشق و محبت سرشار بود. آثار ادبی متعدد، دوره‌های متعدد فعالیت مدنی و اقدامات فرهنگی نظیر تأسیس فرهنگستان و بنیاد تنها بخش کوچکی از اقدامات به جا مانده این شاعر و فرهیخته بزرگ میهن است.
مرحوم که در سن ۹۲سالگی به علت کهولت سن از دنیا رفت فقدان بزرگی برای جامعه هنری و ادبی ایران‌زمین است. پیکر وی قرار است در روز پنج‌شنبه هفته‌ی جاری در زادگاه ایشان شهر گز اصفهان در محل فرهنگسرای ادیب برومند به خاک سپرده شود.
منابع:
۱. رونمایی از غزلیات ادیب برومند در کانون زبان فارسی، صفحه فرهنگی هنری، روزنامه اطلاعات شماره ۴۹۲۵، ۱۳ مهر ۱۳۹۴.
۲. حسن همایون، گفتگو با ادیب برومند، صفحه ادبیات، روزنامه آرمان امروز، شماره ۲۲۰۷، ۲۰ خرداد ۱۳۹۲.
۳. شاهین آریامنش، آفرین ادیب، شرکت سهامی انتشار ۱۳۹۳.
۴. وبسایت ادیب برومند: http://www.adibboroumand.com
۵. اعلام خبر درگذشت استاد برومند، ایسنا: http://www.isna.ir/news/