منبع: ایران وایر
مأموران امنیتی و انتظامی شهرستان کوار در طول چند روز گذشته منزل «کاظم دهقان» را که مجالس دراویش گنابادی در آنجا برگزار می‌شود، محاصره کرده و تحت نظر قرار داده‌اند.
دراویش گنابادی از احتمال بروز درگیری و اعمال رفتارهای خشونت‌آمیز بر این گروه نگرانند و می‌گویند فشارهای این هفته برای بازداشت آقای دهقان و چند نفر دیگر از دراویش منطقه انجام شده است.
یکی از دراویش حاضر در محل می‌گوید: «آنها در صدد دستگیری شش تن از دراویش گنابادی ساکن این شهرستان هستند و تحرکاتی انجام می‌دهند که نشان می‌دهد قصد درگیری با دراویش را دارند. روز هفتم اردیبهشت‌ماه هم همین اتفاق افتاد. آنها خانه‌ی آقای دهقان را محاصره کرده و حتی اقدام به تیراندازی کردند، اما دراویش منطقه با تجمع کردن حوالی منزل آقای دهقان سعی کردند مانع گسترش اقدامات خشونت‌آمیز شوند.»
او می‌گوید فقط بعد از تجمع دراویش در محل بود که مأموران نیروی انتظامی منطقه را ترک کردند.
این درویش طریقت گنابادی که بنا به دلایل امنیتی مایل به ذکر نامش نیست می‌گوید: «ما مسلمان و شیعه هستیم و به دینداری صوفیانه معتقدیم. ما جمعیتی خواهان صلح و برادری و برابری هستیم. خودمان را سیاسی نمی‌دانیم اما آنها با اعمال فشارهای زیاد و تحریک افراد تندرو و تمامیت‌خواه و کشاندن ما به دامنه این درگیری‌ها، تلاش می‌کنند از ما چهره افرادی خشونت‌طلب نشان بدهند.»
او از خشونت اعمال شده توسط نیروی انتظامی شهرستان کوار می‌گوید: «آنها حسینه‌های ما را تخریب می‌کنند، اقدام به ضرب و شتم و دستگیری می‌کنند و نشست‌های داخلی ما را که جنبه سیاسی ندارند و فقط مذهبی است، تاب نمی‌آورند.»
این عضو جامعه درویشان به ایران وایر می‌گوید: تبعید دراویش گنابادی آنهم به شکل مادام‌العمر و یا سال‌های طولانی از محل زندگی و کسب و کارشان با هیچ منطقی مطابقت ندارد: «آنها خانواده دارند. در این شهر ریشه گرفته‌اند. یکی مثل آقای دهقان در این منطقه اعتبار دارد. شغلش لوله‌کشی است و کسب و کار و درآمد دارد. خانواده دارد. چطور می‌شود به یکی گفت کلاً تمام سابقه و تلاش گذشته و ریشه‌هایت را فراموش کن و حالا برو در یک شهر دیگر ساکن باش؟»
شهر کوار که محل سکونت و تجمع تعدادی از دراویش نعمت‌اللهی گنابادی است در طول سال‌های گذشته هم بارها عرصه درگیری بین نیروهای امنیتی و دراویش گنابادی بوده و در سال ۱۳۹۰ ، پس از تحریک افراد تندرو توسط روحانیون محلی و بالا گرفتن درگیری بین دراویش گنابادی و نیروی انتظامی، «وحید بنانی» یکی از دراویش شرکت‌کرده در تجمع، کشته شده است.
بعد از اتفاقات سال ۱۳۹۰ دادگاه انقلاب شیراز حکم به تبعید بسیاری از دراویش ساکن در شهر کوار داد. به این ترتیب «محمدعلی شمشیرزن»، «کاظم دهقان» و «حمید آرایش» به طور مادام‌العمر به شهرهای بندرعباس، زاهدان و اهواز تبعید شده و «محسن اسماعیلی»، «محمدعلی دهقان»، «محمدعلی صادقی» و «ابراهیم بهرامی» به مدت هفت سال به شهرستان‌های دزفول، زابل، مراغه و سردشت تبعید شدند.
«کاظم دهقان» از اهالی شهرستان کوار بعد از درگیری‌های سال ۱۳۹۰ در این شهرستان بازداشت شده و در نهایت توسط دادگاه انقلاب شیراز به اتهام «عضویت در گروه‌های غیرقانونی و اجتماع و تبانی با هدف بر هم زدن امنیت کشور» به تبعید مادام‌المعر به شهر زاهدان محکوم شد اما او از ترک شهرستان کوار امتناع کرد.
او در نامه‌ای که به معاونت سیاسی امنیتی استان فارس نوشته، می‌گوید حکمی که برایش توسط دادگاه انقلاب شیراز صادر شده، بدون در نظر گرفتن خدا، قرآن و قانون اساسی جمهوری اسلامی صادر شده و در هیچ کجای جهان و تاریخ قضایی سابقه ندارد.
او نوشته از مسئولین هیچ خواسته زیاد و غیرطبیعی ندارد فقط می‌خواهد که شهرش آرام و مولایش در حصر نباشد و بتواند بدون هیچ مزاحمتی به دستورات درویشی‌اش عمل کرده و با کار، لقمه‌ای حلال بر سر سفره خانواده‌اش بیاورد.
خبرهای منتشرشده نشان می‌دهد این روزها دراویش گنابادی با مرحله‌ی تازه‌ای از فشارهای امنیتی مواجه شده‌اند. هفته گذشته و فقط یک روز پس از انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران، مصطفی دانشجو، از وکلای سرشناس طریقه گنابادی که بعد از تحمل چند سال حبس، اردیبهشت‌ماه سال ۹۴ آزاد شده بود، از ادامه تحصیل در دوره کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی بازماند و از دانشگاه اخراج شد.
نامه كاظم دهقان به مقامات استان
هو
۱۲۱
به: معاونت سیاسی امنیتی استانداری فارس
باسلام
اینجانب کاظم دهقان بورکی اهل کوار که شغلم لوله‌کشی است، مسلمان و شیعه هستم. افتخار می‌کنم که درویشم. از زمانی که وارد درویشی شدم سعی کرده‌ام که به دستورات درویشی و دینی‌ام عمل کنم و به همین خاطر هیج سابقه سیاسی و امنیتی بحمدالله ندارم. حتماً یادتان هست در سال‌های ۸۹ و ۹۰ چند روحانی‌نمای آشوبگر که نمی‌دانم به دستور چه شخص یا اشخاصی در کوار کار می‌کردند شهر ما را به هم ریختند که در آخر یکی از دراویش بنام وحید بنانی شهید و تعدادی زخمی شدند. بعد از این اتفاق فشار زیادی به دراویش وارد شد بطوری که مولای عزیزمان جناب آقای دکتر نورعلی تابنده (مجذوبعلیشاه) عملاً در منزلشان محصور و ممنوع السفر شدند و تعداد زیادی (فقط دراویش) به زندان رفتند. البته از تمام این اتفاقات اطلاع دارید از تکرارش می‌گذرم. سال ۹۰ من هم مثل بقیه برادرانم روانه زندان و تبعید شدم. احکامی که قضات دادگاه انقلاب صادر کردند بدون در نظر گرفتن خدا و قرآن و قانون اساسی جمهوری اسلامی بود. مثلاً حکمی که برای من صادر شد در هیچ کجای دنیا و در تاریخ قضایی ایران سابقه ندارد. تبعید مادام‌العمر آیا آن قاضی که این رأی را داده فکر کرد که زن و بچه من چطور باید زندگی کنند؟ من هیچ چاره‌ای نداشتم که برای جلوگیری از لطمه بیشتر روحی و معیشتی خانواده‌ام از به تبعید رفتن منصرف گردم. بعد از نرفتنم به زاهدان (تبعیدگاهم) فشار سازمان‌های امنیتی و انتظامی بیشتر و بیشتر شد به طوری که محروم از آسایش شدم. امیدوار بودم که در این مدت کسانی که بر کرسی قضاوت و به قول خود عدالت نشسته‌اند تجدید نظری بکنند چون همه مسئولین در استان فارس و کوار از شرایط من خبر دارند اما هیچ خبری نشد که نشد. بنده نه در غربت دلم شاد است و نه رویی در وطن دارم. هر چند که می‌دانم مولایم جناب اقای دکتر نورعلی تابنده از عملم ناراضی هستند ولی چاره‌ای جز دفاع برایم نمانده. به این امید به کارم ادامه می‌دهم شاید صدای مظلومیت من و خانواده‌ام به گوش و جان مسئولین کشور برسد و اقدامی مؤثر برای همه دراویش بکنند. من از مسئولین هیچ خواسته زیاد و غیرطبیعی ندارم. فقط می‌خواهم کشور و شهرم آرام باشد و مولایم در حصر نباشد و بتواند به راحتی و آزادی سفر نماید. و من بتوانم بدون هیچ مزاحمتی به دستورات درویشی‌ام عمل کنم. و با کار لقمه‌ای حلال بر سر سفره خود و خانواده‌ام بیاورم و بس. در پایان باز تکرار می‌کنم هر کسی و در هر لباسی به قانون احترام نگذارد و به حریم شخصی و اعتقادی و فکری و خانوادگی‌مان تجاوز نماید شدیداً و در حد توانم مقابله و دفاع می‌نمایم. یادتان باشد درویشی یعنی صلح، عده‌ای از خدا بی‌خبر می‌خواهند من و دراویش را جنگ‌طلب معرفی کنند.
رونوشت:
ریاست مجلس شورای اسلامی فرمانداری کوار
دادستان کوار
امام جمعه کوار
نام و امضا؛ كاظم دهقان