بسم الله الرّحمن الرّحیم
ما اگر بخواهیم برای زندگیمان، برای حیات اصلاً هدف قراربدهیم بگوییم: خدا چرا زنی آفرید، مرد آفرید و اینها؟ هدف خداوند از این چیز چی بود؟ ما که نمیدانیم، جسارت هم نمیتوانیم بگوییم، به خداوند جسارت کنیم، هرچه بگوییم غلط است. ولی برای خودمان که فکر کنیم یک چیزی بخواهیم دربیاوریم، ناچاراً بگوییم که نسل و تولید نسل هدفی نمیتواند داشته باشد جز ادامهی وجود است. یعنی قرار است خداوند، میخواهد این نوع بشر دوپا، این حیوان دوپا در کرهی زمین باشند برای اینکه اینها را میخواهد باشند، نمیخواهد هم یک دو نفر برای همیشه باشند، نه، میخواهد بیایند همه ببینند. حتی شاید خدا مثلاً دلش هم میخواهد که ما بشر و این یک قسمتیش صحیح است که ببینیم آنچه خداوند کرده و از ساختههای خداوند لذت ببریم، چیز یاد بگیریم. ولی خب این نیست که، خداوند برای ما ایجاد نمیکند، ایجاد میکند ما هم یکی خودمان هم از آن. قاعدتاً برای بشر میتوانیم بگوییم که نظر خداوند از تولید، از دو تا جنس که مثل هم ظواهری اختلافاتی داشته باشند، اینها را آفریده برای اینکه از هر دو نفری، یک نفر اضافه بشود بماند بیاید یا چند نفر اقلاً اینها. بنابراین مسألهی ازدواج و اینکه دو نفر با هم باشند مسلماً مورد توجه خداوند است. بنابراین کسانی که اگر باشند کسانی را که از ازدواج رو میگردانند، نه اینکه پیش نمیآید برایشان، نه، ولی خودشان اصلاً رو میگردانند، خداوند این اشخاص را دوست ندارد و در احادیثی هست و اینها هست و معلوم است که اینها را دوست ندارد. حتی همین که خداوند میگوید که: من آفریدم، من این کار را کردم، دیگر اگر هم بگوید- چیز دیگری بگوید- ما باید دوست داشته باشیم. هرچه خداوند آفریده به اعتبار آن ارتباطی که با خداوند دارد یعنی آفریدهی او هست دوست داشته باشیم. از اینها نتیجهی این ازدواج دو نفر این است که یک فرد دیگری اضافه میشود. بنابر این که قهراً، نه به طور طبیعی انسانها به بچهی کوچک، به نوزاد علاقهمند هستند و بلکه تمام حیوانات علاقهمند هستند، خود این نشاندهنده میشود، نشان این است که مسألهی تولید نسل در همهی حیوانات امریست که مورد علاقهی خداوند است. بنابراین یک مسأله در مذهب وارد شده و آن داستان قوم لوط؛ قوم لوط را خداوند فقط همین خصلت را برایشان گفته. بخوانید شرحش را در سورهی لوط. یکی هم اینکه اگر چیز بزرگ باشد خودبهخود این وظیفهای که خدا بهش محول کرده یعنی تولید نسل این را فراموش کنید اما بعد برای اینکه بخواهد انجام بدهد امر خداوند را، آنوقت خودش به منزلهی یک دعا تلقی میشود و گزارش به خداوند که: خدایا تو اینجور فرمودی ما هم انجام… و به این طریق هم خداوند گفته است که- آن حدیثی، عبارتی که در خطبهی عقد میخوانند- میگویند که: «انی اُباهی بکم الامم یوم القیامة ولو بالسقط»؛ روز قیامت هر چه ملت من، امت من زیادتر باشند موجب افتخار من است، یعنی خود پیغمبر فرموده. بنابراین از ازدواج روگردان نباشید و بعد هم بدانید که هدف ازدواج تولید نسلیست که خداشناس باشد.