مکتوب فرمایشات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوبعلیشاه)، مجلس صبح يكشنبه ۹۶/۵/۲۲ (چراغ راه بسوى خداوند)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

اگر به تفسیر قرآن، خودمان وارد باشیم دیگر ما [را] از خیلی حرف‌های دیگر بی‌نیاز می‌کند. تفسیر قرآن هم خب هزار جور و واجور می‌توانند. مطمئن‌ترین تفسیر این است که بعضی کلماتی که معنی‌اش را درست نمی‌دانیم، در طبیعت آنها را تفسیر صحیح بدانیم. اگر تفسیر صحیح پیدا کردیم و همه قرآن را اینجوری خواندیم دیگر همه چیز بلدیم. مثلاً خب سؤالی کردند راجع به چراغ‌های آسمان که یعنی چه؟ برای اینکه خداوند خطاب می‌کند به انسان که ما شما را از نزدیکترین چراغ به کره‌ی بشریت آفریدیم. آنوقت این شرایط را… باز کند و بگذارد، نه، همانجور دربسته می‌گذارد و باید فکر کنیم، در موردش پیدا کنیم. با توجه به اینکه در عرف مردم و در همه‌ی اخبار هم و همین‌جور در زندگی عادی، ما کره‌ی زمین را، اینجا که هستیم مرکز جهان تصور می‌کنیم که همه می‌آیند اینجا دور و برش هم کوهستان و این‌هاست ولی اگر کسی آمد ما گفتیم این سوره را بخوان، این حرف را بزن به سختی نگاهمان می‌کند. مثلاً همین سوره‌ی پرروزی است یا سوره‌ی آسمان است می‌فرماید که «وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا …». یعنی در سر راه شما چراغ‌هایی نزدیک شما. ما که ایستادیم اینجا کجا داریم راه می‌رویم؟ این چه راهی است؟ و بعلاوه این چه چراغی‌ست؟ راه که عبارت از آن است که هم مسیر زندگی معمولی خودمان، هم مسیر زندگی و راه به سوی خداوند، هر دو این‌ها از راه‌های ماست. خداوند اینها را تشبیه کرده، در جاهای دیگر هم گفته: همه‌ی اینها را خداوند آفریده. بنابراین همه‌ی این الطاف را که ما به صورت چراغ می‌بینیم، اینها مخلوق خداوند است و روشنی‌بخش راه ماست. جاهایی دیگر می‌فرماید که در آسمان و زمین اگر نگاه کنید آنقدر آسمان‌ها می‌بینید که نمی‌توانید بشمارید. البته راه؛ مسیر به سوی خداوند مثل این راه‌های زمینی که نیست، برای اینکه راه به سوی خداست، راه باید از جنس خود خدا باشد، در همین مسیر. همینطور که راه باید از جنس خودِ خدا باشد، چراغی هم که خدا می‌افروزد برای روشن کردن راه باید باشد. و آن چراغ این ستاره‌هاست. بعضی از ستاره‌ها واقعاً ما بررسی کنیم، زندگیشان را، مسیرشان را، برای ما خودش درسی است. درسی که در راه خدا بگیریم همان درس، عبادت است. درسی نیست که بخواهیم بخوانیم بعد پس بدهیم دیپلم بگیریم، نه. درسی‌ست که از همین درس همین را باید… عبادت کنیم و از این چراغ استفاده کنیم و خودش همین دانستن زندگی، به‌وجود آمدن اینقدر کره‌هایی که می‌بینیم، به‌وجود آمدنش و ادامه‌ی زندگی خودش یک درس خیلی مهمی‌ست. این است که خداوند ما را گفته در این درس [باشیم]. حالا به صورت ظاهر اینها به صورت چراغی هستند که دستشان باشد، روشن باشند. چراغی هست، این چراغ دست خداوند است، خداوند جلوی ما، جلوی هر کسی که بخواهد راه به سوی خدا داشته باشد و بخواهد پیروی کند از راه به سوی خداوند این چراغ برایش هست. بنابراین قرآن را که می‌خوانید، خب این وقتی بخوانید عربی بدانید که چه بهتر، ندانید، ترجمه‌ی این را می‌دانید. این آیه می‌خوانید می‌گویید: این چراغ… چراغ نفتی است؟ یا چراغ گاز است؟ یا چراغ برق است؟ همه‌ی اینها هست یعنی یک روحیه‌ای دارد هر چیزی در قرآن که تمام اینها را شامل می‌شود. این است که قرآن را با دقت بخوانید. همه معنی‌هایش را هم بدانید. هرجا هم که بی‌توجه بودید یک یادداشت بگذارید و بپرسید. انشاءالله خداوند همه‌ی ما را در تحصیل قرآن موفق بدارد.