در بخشی از این نامه آمده است: ما به‌عنوان جمعى از زنان دراويش با مسلح شدن به آنچه كه از سخاوت و صبر دل‌هايتان آموخته‌ايم سوگند می‌خوريم كه صداى بى‌گناهى برادران دربند و تبعيدمان باشيم و تا به‌دست‌آورى ابتدايى‌ترين حقوقى كه در قانون اساسى هم تعريف دارد، صداى پُرقيامت شما و برادرانمان را به گوش همه برسانيم.
به گزارش خبرنگار مجذوبان نور؛ جمعی از زنان درویش در نامه‌ای به خانواده‌های درویشان زندانی و تبعيدى، با آنها ابراز همراهی و همدلی کردند.
در بخشی از این نامه آمده است: ما به‌عنوان جمعى از زنان دراويش با مسلح شدن به آنچه كه از سخاوت و صبر دل‌هايتان آموخته‌ايم سوگند می‌خوريم كه صداى بى‌گناهى برادران دربند و تبعيدمان باشيم و تا به‌دست‌آورى ابتدايى‌ترين حقوقى كه در قانون اساسى هم تعريف دارد، صداى پُرقيامت شما و برادرانمان را به گوش همه برسانيم.
متن کامل این نامه بدین شرح است:
با سلام بى پايان خدمت خواهران بزرگوار
بى‌سبب نيست اگر خواهر خطابتان مى‌كنيم. شايد كه پيوند ما از يک تن نباشد، اما چه چيز بهتر از اين كه همه از يک جان زاده شديم و نه در اين فصل‌ها، بلكه در فصل لامكان خداوند متولد شديم و «قالو بلى شهدنا»گويان سر به سجده‌ی پروردگار نهاديم و از آن زمان و تا هميشه زنجيروار در شادى و در اندوه متصل به يكديگر، وفادار به پيمانِ قديم در يک صف ايستاده‌ايم. اما بى‌شک شما خواهران بزرگوارى كه مؤمنانه و دليرانه متحدِ حق‌گويى همسرانتان شده‌ايد پيشاهنگان و پرچمداران اين صف هستيد و ما نماز عشق و صلح را به روى نجيبانه‌ى شما و دل پرزخمتان اقتدا مى‌كنيم. عطر صفاى بى‌دريغتان دنيا را درنورديده و به مشام همگان رسيده است و تا ابد ويران و بينوا و به رنج گرفتار است آنكه ندانست كه هر كدام از شما خواهران بزرگوارم از دلِ جريحه‌دار اما پرصلابت حضرت زينب (س) زاده شده‌ايد و پشت‌درپشت آنجا كه بايد به دفاع از برادران و همسرانتان بايستيد، كوفيان زمانه‌ى خود را رسوا مى‌كنيد. اگر ما زنان دراويش حالا سربلند و باغرور گام برمی‌داريم به واسطه‌ی افتخار به گلوى گلگونه‌ی شماست و شرمساريم كه بضاعتمان اندک است براى توصيفِ شايستگى‌هاى جانتان كه اگر پشتوانه‌ى همت شما عزيزان نباشد شايد كه پيام حق‌خواهى و بی‌گناهى برادران و همسرانتان به گوش همگان نمى‌رسيد. دستان شما را مى‌بوسيم و قدمگاهتان را مى‌بوييم كه به ناگاه و ناچار رفتن برادرانمان، پدر شدن را هم‌اندازه‌ى صفت‌هاى مادرانه‌تان خوب آموخته‌ايد و سر تعظيم در برابر انتظار يعقوب‌وار و عاشقانه‌ى شما فرو مى‌آوريم.
ما به‌عنوان جمعى از زنان دراويش با مسلح شدن به آنچه كه از سخاوت و صبر دل‌هايتان آموخته‌ايم سوگند مي‌خوريم كه صداى بى‌گناهى برادران دربند و تبعيدمان باشيم و تا به‌دست‌آورى ابتدايى‌ترين حقوقى كه در قانون اساسى هم تعريف دارد، صداى پُرقيامت شما و برادرانمان را به گوش همه برسانيم.