عهدنامه گلستان در زمان فتحعلی‌شاه قاجار میان ایران و روسیه تزاری امضا شد و به موجب آن مناطق دربند، باکو، شیروان، قره‌باغ و قسمتی از تالش به روسیه منظم شد و دولت ایران از کلیه‌ی دعاوی خود بر گرجستان و داغستان و ابخازی صرفنظر کرد.
در تاریخ ۲۴ اکتبر سال ۱۸۱۳ میلادی (۲۹ شوال ۱۲۲۸) در روستای گلستان واقع در کرانه رود سیوا در قره‌باغ، میرزا ابوالحسن‌خان شیرازی به نمایندگی از دولت ایران و لیوتنان ژنرال نیکلایی فئودورویچ رتیش چف Ritishev، فرمانده نیروهای قفقاز به نمایندگی از دولت روسیه معاهده‌ای را امضاء می‌کنند که عهدنامه گلستان نام می‌گیرد.
به موجب این معاهده، مناطق قره‌باغ، گنجه، شکی، شیروان، قوبه، دربند، باکو، هر جا از ولایات تالش که بالفعل در تصرف روسیه بود، داغستان و گرجستان از ایران جدا می‌شوند و به روسیه تزاری منضم می‌گردند. همچنین دولت ایران از کلیه دعاوی خود بر گرجستان و داغستان و ابخازی صرفنظر می‌کند.
مقرر می‌شود که احدی از دولت‌های دیگر، به جز دولت روس، کشتی‌های جنگی در دریای مازندران (کاسپین) نداشته باشند. در مقابل، روسیه تنها تعهد می‌کند که هرگاه ولیعهد ایران محتاج به کمک و امدادی از دولت روسیه باشد مضایقه ننماید.
متن این عهدنامه توسط سر گور اوزلی دیپلمات انگلیسی مقیم ایران تنظیم شده بود که نفوذ فراوانی در دربار ایران داشت و میانجی امضای این عهدنامه هم بود.