زنان درویش زندانی را آزاد و حکم اعدام ثلاث را لغو کنید
چگونگی اقتدار نیروهای امنیتی و انتظامی و لباس‌شخصی در روز دستگیریِ خود در حادثه گلستان هفتم را از نزدیک دیدیم. دست‌ها و پاهایمان را شکستند تا مبادا از تعرض به بانوان به جوش آییم. دیدیم که چگونه آنان را آماج سنگ و چوب و چماق و لگد و شمشیر و گلوله و ناسزا و توهین کردند چندان که دل‌هایمان هنوز از یادآوری و بازتکرار آن حرف‌ها، در ساعات تنهایی و خلوت به تنگ می‌آید.
اینک هم دست از سبعیت‌شان برنداشته‌اند و به جای شنیدن فریاد زنان ما که خواسته‌ای جز آزادی اهل طریقت و رفع حصر و همه محدودیت‌ها و حفظ حریم پیر و مرشدشان حضرت آقای دکتر نورعلی تابنده ندارند، بر اقتدار خود افزوده و آنها را در چاردیواری زندان به ضیافت باتوم و شوکر می‌برند.
قطعاً شکایت از رفتار پلید و غیرانسانی اینان نزد همه‌ی ما درویشان محفوظ است، زیرا باخبریم که در بازداشتگاه متعفن قرچک که از داشتن حداقل امکانات مطابق با استانداردهای جهانی نیز بی‌بهره است زنان درویش را با حرف‌های مستهجن آزرده‌اند و آنان را همچون خویش حقیر فرض کرده‌اند.
زنان درویش را به ناحق زندانی و برای اثبات اقتدار خود آنها را از کمترین حقوق حقه یک زندانی همچون حق داشتن وکیل، حق دسترسی به حداقل امکانات درمانی و ضروریات روزمره زندگی یک انسان محروم کرده‌اند.
برای پایان دادن به فاجعه‌ای که نتیجه‌ی نگاه امنیتی به جامعه‌ی درویشی و رفتار ناصواب مجریان امور در سال‌های اخیر است، می‌باید هرچه زودتر خواهران و دختران و مادران و همسران ما را آزاد کنند و حکم اعدام درویش جوانمرد محمدیاور ثلاث را نیز لغو کنند، که در غیر این صورت سکوت را می‌شکنیم و راه دیگری انتخاب می‌کنیم.
ما در سال‌های گذشته به کرّات طعم شکنجه‌ها و قانون‌گریزی‌ها را به حد کمال چشیده‌ایم و اینک صدای ما را از انتهای خط ظلم و استبداد می‌شنوید: «زنان درویش زندانی را آزاد و حکم اعدام ثلاث را لغو کنید».
بارها گفته‌ایم:
گر ما ز سر بریده می‌ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی‌رقصیدیم
ثلاث از سلاله منصور حلاج و مشتاق‌علیشاه کرمانی‌ست که بعد از مرگ هم دشمنان خویش را اسیر شیوه تفکر و ایمان خود می‌کند!
محمد ثلاث همچون بذری‌ست که چون در خاک رود و از قید تن بیرون آید، در برهوت جهل و ظلم هدایت‌گر طالبان حقیقت و راستی خواهد بود.
درویشان متحصن زندان تهران بزرگ
۲۶ خرداد ۱۳۹۷